Annelies kreeg een nier van haar man: “Daarom zit ons gezin al een jaar in thuisquarantaine”

"We zitten al een jaar thuis. Niet omdat ik een grote kans heb om ziek te worden, maar wel wegens het grote risico dat ik loop wanneer ik besmet raak. Als ik het krijg is de kans dat ik eraan overlijd 1 op de 5. De kans is zelfs groter dan bij een longpatiënt. Ik val onder de allergrootste risicogroep, waardoor ik niet anders kan dan me isoleren."

Gewoon pech

"Op mijn twintigste ben ik ziek geworden aan mijn nieren. Ik had een verhoogde bloeddruk en dat wist ik niet. Ik ben toen aan de pil gegaan en die verhoogde mijn bloeddruk nog meer, waardoor mijn nieren beschadigd en aangetast werden. Echt gewoon pech, dus. Toen heb ik een hele lange tijd in het ziekenhuis gelegen. De tijd waarin iedereen om mij heen wél leuke dingen kon doen en een normaler leven leefde, ken ik eigenlijk dus al van mijn jongere jaren. Deze corona-tijd doet me daar heel erg aan denken."

"Door medicijnen en een zoutarm dieet kon ik eigenlijk weer normaal leven tot mijn nierfunctie in 2003 flink achteruit ging. Hierdoor werden de afvalstoffen in mijn lichaam niet afgevoerd, waardoor ik steeds minder energie kreeg en ik mijzelf eigenlijk als het ware vergiftigde. In 2006 bleek dat de situatie niet heel lang houdbaar was en dus besloten we voor niertransplantatie te gaan. Als je op een lijst komt voor een donornier van iemand die overleden is, duurt het echter minstens vijf jaar. Sommigen moeten soms zelfs langer moeten wachten. En die tijd is er soms niet eens."

Donornier

"Ik was niet bang - ik ben nou eenmaal niet zo snel bang - maar ik vond het meer een heel nare situatie. Mijn vader wilde zijn nier doneren, maar ik wilde dat echt niet wegens zijn leeftijd. Mijn zus heeft twee jonge kinderen dus die had ik in mijn hoofd zelf al uitgesloten. Ik wilde anderen niet iets aandoen omdat ik zelf ziek ben, want ik wist nog niet hoe succesvol het zou kunnen gaan. Dronken ooms gingen tijdens feestjes ook grappen dat ze wel een nier wilden doneren, maar ik wilde het eigenlijk van niemand."

"Aan mijn man had ik nooit gedacht. Op een dag zei hij zomaar dat hij zich had opgegeven om donor voor mij te worden. Ik werd ontzettend boos en moest heel hard huilen, want ik wilde niet dat hem iets zou overkomen. Schoorvoetend ging ik het traject toch in, met het gevoel dat het toch geen match zou zijn, maar toen bleek dat hij een ideale kandidaat was."

"Alsnog wilde ik het niet, maar dit veranderde toen ik zijn beweegredenen hoorde. Hij zei dat hij het wilde doen om mij beter te maken, maar ook om zijn eigen leven beter te maken. Zo had ik het nog niet bekeken, en pas toen kon ik me verplaatsen in hem en zag ik dat het hij het niet alleen vanuit liefde maar ook vanuit eigenbelang wilde doen. De transplantatie ging super, al was de operatie een stuk ingrijpender voor mijn man dan gedacht. De nasleep duurde lang voor hem, maar inmiddels gaat het gelukkig weer helemaal goed. Ik voelde me echter al heel snel kiplekker. Mijn nagels gingen glanzen, mijn ogen straalden en ik had direct een heel ander leven."

Thuisquarantaine

"En ja, toen kwam het virus. We hielden de cijfers goed in de gaten maar lieten onze zoon in het begin wel gewoon naar school gaan. We waren niet bang, meer realistisch en berekenend gezien mijn situatie. We hebben in het begin weleens besproken of er geen andere oplossing kon zijn. We opperden dat mijn zoon en man ergens gingen logeren zodat het leven voor hen door kon gaan, maar dit wilde mijn zoon absoluut niet. Hij begon zo hard te huilen, hij vond dat idee alleen al vreselijk."

"Mijn zoon hebben we geadopteerd uit Congo toen hij 4,5 was. Ik zie hem nu hier lopen, het is inmiddels een knul van 13, met een gespierd lijf, een mooie kop en grote glimlach. Maar hij heeft op jonge leeftijd al heel veel meegemaakt. Hij heeft op jonge leeftijd gezinsleden verloren en afscheid moeten nemen van zijn gezin, en het idee dat hij nu weer met verlies om zou moeten gaan, door tijdelijk ergens anders te gaan wonen, wilde hij echt niet. We zijn ook zo hecht. En dus zijn we met z’n drieën in thuisquarantaine gegaan."

Vrolijke Pipo’s

"Het is een bijzondere situatie, maar we maken er het beste van en hebben het eigenlijk best heel leuk. We staan vroeg op, houden een vast schema aan en gaan eens per dag naar buiten om te wandelen en sporten op een verlaten terrein. En we hebben een tuin waar we nu zó blij mee zijn. De overgang van het mooie weer naar alleen maar binnen was het zwaarst. Maar toen we eenmaal weer gewend waren aan het vele binnen zitten, was ook dat weer goed. Door mijn ziekte weten we ons gewoon heel goed aan te passen aan de hele situatie, dat is ons geluk denk ik nu."

"Mijn man en ik zijn twee vrolijke Pipo’s, we proberen allemaal leuke dingen te verzinnen om de situatie zo leuk mogelijk te maken. Zo hebben we onze zoon ook twee keer jarig gemaakt dit jaar, zo grappig. We maakten hem zomaar wakker op een dag en gingen voor hem zingen, gaven hem cadeaus en hebben 's avonds lekker eten besteld. Zo bedenken we elke keer weer wat, om het lollig te houden thuis."

Moedeloos

"Online vond ik mensen die in dezelfde situatie zitten en het soms zelfs nog slechter hebben. Mensen met ernstige ziektes die bijvoorbeeld al een jaar lang alleen thuis zitten. Met deze mensen kan ik praten als ik het allemaal even niet zie zitten, want soms word ook ik moedeloos. De hogere risicogroep zou gevaccineerd worden maar dat wordt maar uitgesteld, en dat vind ik mentaal soms best zwaar. Maar we kunnen elkaar in de groep opvrolijken door gekke foto’s van onze kinderen of huisdier te delen. Dat helpt, zo trekken we elkaar uit een dip."

"Ik denk dat als we straks terugkijken op deze tijd we inzien dat het ook lollig en mooi en bijzonder is geweest, hoe gek het ook allemaal was. Door deze situatie besef ik nog maar weer hoe sterk we met z’n drieën zijn als gezin, en hoe goed we het hebben. Zoveel mensen scheiden om ons heen, maar wij zijn positief en blij ondanks alles en hebben het ook in deze gekke tijd gewoon heel goed samen."

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!