Dagboek Koen 27: “Mannen hebben zo nu en dan wat spanning nodig”

En daar zit ze weer te zitten, mijn demente schoonmoeder. Soms vraag ik me af ze er een eind aan gemaakt zou hebben als ze zichzelf zo zou kunnen zien. Vroeger kon je echt met haar lachen. Oké, ze was misschien wat verwaand, maar humor had ze wel. 1 keer zei ze tegen mij: ‘Als jij er nou voor zorgt, Koen, dat Maud wat wijntjes opheeft. Dan bel ik haar daarna om te vragen of ze zin heeft om mee naar Gran Canaria te gaan.’ Het werkte, want Maud, die al weken beweerde dat ze niet met haar moeder meewilde naar Spanje, zei vervolgens dat het goed was.

Zo had mijn schoonmoeder gezelschap en kon ik lekker met mijn maten gaan zeilen. Ze zei ook een keer tegen me: ‘Maud denkt dat jij nooit vreemd zou kunnen gaan, maar ik weet wel beter.’ Ik had haar stomverbaasd aangekeken, maar voelde me meteen ook schuldig. Alsof zij mij beter doorhad dan mijn vrouw. ‘Nou,’ zei ze. ‘Je mag het 1 keer proberen, maar dan heb je geen testikels meer.’ Dat mens had het allemaal helemaal in de smiezen. Tot ze dement werd en ik kon vreemdgaan wat ik wilde. Het is niet dat ik ooit spijt heb gehad van mijn huwelijk met Maud, maar ik ben gewoon een man, en mannen hebben zo nu en dan wat spanning nodig. Dat is helemaal normaal. Dat ik Maud ondertussen niet vertelde hoe het echt met mij ging, over dat hele gedoe met mijn dode broertje, heb ik mezelf meer kwalijk genomen dan dat ik weleens ben vreemdgegaan. Dewi was niet de enige, nee. Het valt nog mee hoor, wat ik heb uitgevreten. Daar ken ik veel ergere voorbeelden van. En inmiddels weet ik ook dat Maud geen heilige is. Maar nu waren we eindelijk weer close samen en vervalt ons leven weer in het oude patroon met mijn schoonmoeder op de bank voor de tv. Met Maud die alleen maar heen en weer tussen haar werk en het huishouden rent, en ik vlucht weer met de boot. En wie weet nog wel meer. Want hoewel ik Dewi echt heb afgezworen – zij wil uiteindelijk toch alleen maar een relatie met mij en daar heb ik totaal geen behoefte aan – ben ik vorige week iemand tegengekomen met wie ik ongecompliceerd kan lachen…