Dagboek van een huisarts: “Het is hectisch en heftig”

Vandaag: deel 1.

Gewerkte uren: 9,5

Sinds de aangescherpte maatregelen zijn ingegaan, zijn we volledig anders gaan werken. De deur van de praktijk zit inmiddels 'op slot', uit angst voor besmetting in de wachtkamer. Mensen kunnen dus niet zomaar binnenlopen. In plaats daarvan draaien we op gezette tijden spreekuren. Het is hectisch en heftig.

Elke ochtend moeten we inventariseren hoeveel materiaal als mondkapjes, handschoenen en alcohol we nog hebben. Bij elke dokter heb ik een noodtas neergelegd voor het geval iemand met spoed naar een patiënt moet.

Patiënten gezien: 8

Voor de komende dagen hebben we alle patiënten met niet-dringende klachten afgebeld. Het is fijn dat iedereen zoveel begrip heeft voor de situatie. Patiënten voelen zich bijna schuldig als ze nog iets willen vragen en reageren lief en kordaat. We proberen waar mogelijk patiënten een foto te laten maken. Al kunnen sommige dingen gewoon niet wachten. Zo had ik vandaag onder meer een dame met hevige pijn in haar onderbuik. Soms moeten we toch beoordelen. En er kwam een jongen met een SOA tussendoor.

Een paar deuren verderop in de praktijk hebben we de 'vieze kamers' ingericht. Daar komen mensen met een verdenking op een corona-infectie 's middags op een speciaal spreekuur langs. We 'bundelen' deze mensen, omdat we dan maar 1 set aan beschermingsmateriaal nodig hebben. Gelukkig loopt dit spreekuur nog niet heel erg storm; vandaag hadden we 5 mensen.

Aantal coronapatiënten: 4

Zo’n spreekuur vraagt nogal wat voorbereiding. Ik moet een compleet pak aan, inclusief mondkap en grote bril (zie foto). Van de 5 patiënten op dit ‘vieze kamer-spreekuur’ had 1 geen corona, maar de rest waarschijnlijk wel. Onder hen een jongedame die net terug is uit Spanje, een man van in de 30 en een wat ouder echtpaar. Klinisch gezien zijn ze allemaal echt ziek, maar gelukkig hoefde niemand naar het ziekenhuis. 1 patiënt heb ik extra antibiotica gegeven, verder is het thuis uitzieken.

Afgelopen woensdag is een dame van middelbare leeftijd van onze praktijk opgenomen in het ziekenhuis. En van 1 van onze andere praktijken in de stad is inmiddels iemand overleden. Op het aantal inwoners van zo'n grote stad en ons totale patiëntenbestand valt dat procentueel gezien gelukkig nog héél erg mee.

Telefoontjes gepleegd: 26

Bijna alles gaat nu telefonisch. En het is best een uitdaging om iedereen zo te beoordelen. Tussen de mensen die ik heb gesproken, zitten ook een paar patiënten met het coronavirus. Zo bel ik met de dame in het ziekenhuis, die inmiddels gelukkig stabiel op de afdeling ligt. Ik houd een vinger aan de pols en toon mijn medeleven. Ook spreek ik een jonge meid van 18 met klachten die toch wel wijzen op een corona-infectie. Ik geef haar en haar moeder advies en wijs ze waar ze op moeten letten.

In de tijd dat we even niets te doen hebben, bellen we de oudere, kwetsbare patiënten van onze praktijk. Is het allemaal duidelijk voor ze? Snappen ze hoe ernstig de situatie is? Hebben ze mensen die ze voorzien van een natje en een droogje? Kunnen ze met iemand bellen? Ook dat gaan we als huisarts allemaal na.

Tijd voor mezelf: half uurtje pauze met collega’s

We proberen elke dag wel even met de collega’s te lunchen. Ook om vragen die de assistent binnenkrijgt met elkaar te overleggen, informatie en onze zorgen te delen. Dit is echt iets om heel serieus te nemen en het geeft dan ook veel onrust om te zien dat er nog zo laconiek met de adviezen van het RIVM wordt omgegaan. In de stad komen hele groepen jongeren in het park bij elkaar voor een gezellig avondje. Als dat zo doorgaat, heeft het echt ongekende gevolgen. Want niet alleen ouderen krijgen corona.

De spanning zit er bij ons goed in, want ook dokters worden ziek. Het is net een slechte film. Corona is een probleem van ons allemaal. We moeten samen de schouders eronder zetten en zo veel mogelijk thuis blijven om massale verspreiding te voorkomen. Het wordt een grote uitdaging of we dit als zorg in Nederland aankunnen. Ik verwacht dat de storm de komende dagen gaat losbarsten. Dus mensen, alsjeblieft: blijf thuis.

Hoe de rest van Ilona’s week verloopt, lees je dinsdag 24 maart in deel 2 van Dagboek van een huisarts.

Dokter Rutger - eveneens huisarts - legt in deze video uit wat je moet doen als je denkt dat je het coronavirus hebt:

De mooiste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Beeld: eigen foto Ilona