De Dag Nadat – mijn vader dood in bed werd gevonden

Esther (51): “Wat was ik blij met het document waarin stond wat mijn vader wilde na zijn dood, al was hij aan het mopperen toen we dat 2 jaar geleden opstelden. Hij wilde daar toen nog helemaal niet over nadenken. Maar door dat gesprek wisten we bijvoorbeeld dat hij níet in het familiegraf begraven wilde worden, maar gecremeerd. En dat hij geen afscheidsbijeenkomst wilde in een rouwcentrum, maar op een mooie plek, met lekkere hapjes en drankjes. Dus een week na zijn dood liep de stijlvolle tuinzaal van een landgoed in de buurt vol met familie en vrienden. We vierden daar zijn leven met prachtige muziek, grotendeels door hemzelf uitgekozen, en mooie toespraken. Ondertussen waren op een groot scherm tientallen foto’s van hem te zien, van dreumes tot student, van bruidegom tot trotse opa. Daarna werd uitgebreid geborreld en nagepraat. Mijn kinderen gingen rond met pindarotsjes ‒ mijn vader geloofde heilig in de genezende werking daarvan.

En ik zal nooit vergeten wat ik zag toen ik opzij keek terwijl ik samen met zeven familieleden en vrienden de kist naar de lijkwagen bracht: voor het landgoed stonden de gasten opgesteld in een lange rij om ons uitgeleide te doen, en ze hadden allemaal 1 of 2 potten met orchideeën in hun hand. Mijn vader had er namelijk wel 60 in zijn appartement, en die hadden natuurlijk een nieuw onderkomen nodig. Daarom hadden we ze meegenomen ter adoptie, en ze zijn stuk voor stuk goed terechtgekomen. Ik krijg nu regelmatig een foto geappt of gemaild: kijk eens hoe mooi Peters orchidee bloeit! Mijn zoon is het ook gelukt om er weer een in bloei te krijgen.

Toen ik trouwens achteraf nog eens het A4’tje bekeek met de wensen van mijn vader, viel me ineens de datering op: 12 december 2016. Op de dag af 2 jaar voordat de politie bij mij voor de deur stond.”

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!

Tekst: Esther Speelman. Beeld: iStock