De moeder van Bibian Mentel: “Ze is het mooiste dat me is overkomen”

“Vanaf het moment waarop ze Bibian als baby in mijn armen legden, wist ik dat ze een mooi mens zou worden, maar eigenlijk heeft ze mijn verwachtingen als moeder overtroffen”, zo vertelt Maude.

Enig kind

Maude vertelt dat ze in eerste instantie graag twee kinderen wilde. “Maar toen Bieb was geboren, dacht ik al: geen enkel kind zal ooit de plaats in mijn hart innemen die jij hebt. Toen jaren later de optie van een broertje of zusje nog eens ter sprake kwam, liet Bieb weten alleen een oudere broer te willen (lacht). Nadat een kennis, die moeder was van twee kinderen, me opbiechtte dat ze van het ene kind veel meer hield dan van het andere, schrok ik. Stel je toch eens voor! Daarmee was voor mij dat thema definitief passé.”

Harde werker

Een verwend enig kind is Bibian echter nooit geworden. Omdat Maude gescheiden was, had ze maar weinig middelen om haar financieel te steunen. “‘Mam, je moet zelf hard werken, ik hoef niks hoor’, zei Bieb. Haar telefoonabonnement heb ik wel betaald, zodat ze me altijd kon bellen. Verder heeft ze vrijwel alles op eigen kracht gedaan. Doordat ze haar snowboardbrevet had gehaald, kon ze ook lesgeven. Ze sliep vaak in haar verbouwde autootje of ergens in een woning met tien mensen op de grond. Om geld te hebben voor een volgende wedstrijd maakte ze appartementen schoon. Een verwend enig kind is ze dus nooit geworden. Ze heeft er altijd keihard voor geknokt. Met haar topsportmentaliteit werd ze steeds sterker.”

Slecht voorgevoel

Toen Bibian zich had gekwalificeerd voor de Olympische Spelen in Salt Lake City, kreeg ze last van haar been. “Bij een val had ze een enorme klap gemaakt, maar taai als Bieb is, ging ze gewoon door. Pijnstiller erin en hup, door naar Japan voor de volgende wedstrijd.” De moeder van Biban vertelt dat ze toen al eigenlijk een voorgevoel had dat het niet goed zat. “Dat sprak ik natuurlijk niet uit. Ze was net verliefd op de vader van Julian, ze zat nog op een roze wolk. Ik hoorde haar tegen iemand zeggen dat ‘die kleinigheid aan haar been’ vanzelf weer over zou gaan. Was dat maar waar, dacht ik toen.”

“Het is háár leven en háár keuze”

Bibian bleek uiteindelijk een zeldzame kankersoort te hebben. “Ze kreeg drie dagen bedenktijd om te beslissen over haar beenamputatie. Ik dacht: niks nadenken, dóén! Ze keek me aan en zei: ‘Mam, ik weet heus wel wat jij denkt!’ Op zulke momenten zou je als moeder het liefst de regie nemen, maar dat kan niet. Het is háár leven en háár keuze. Kordaat als Bieb is, liet ze al snel protheses komen en zag ze weer perspectief.”

Allebei in het ziekenhuis

Toen Maude in november zelf in het ziekenhuis belandde, waren de rollen omgedraaid. “Door mijn operatie kreeg ik nog eens bevestigd hoezeer Biebje en ik op elkaar lijken. Onze reactie op de narcose is misselijkheid en spugen. Ik kreeg van Bieb op mijn kop als ik geen pijnstillers nam. Ze zei: ‘Mam, je weet toch dat je lichaam in stress raakt als je de pijn te hoog laat oplopen!’ Zoals Bieb in het begin van haar operaties dacht, dacht ik nu ook: ik kan het best aan. Via de app sprak ze me toe: ‘Rustig mam, diep ademhalen, geen paniek, gewoon je pijnstillers nemen, je kunt dit.’ Ineens waren de rollen omgekeerd.”

“Ik hou zo veel van haar”

Bibian ging in diezelfde tijd ook onder het mes, wat het voor Maude alleen maar moeilijker maakte dat ze er niet voor haar kon zijn. “We appten elke dag. Zij was net zo bezorgd over mij als ik over haar. Ik hou zo veel van haar. Ze is het mooiste dat me in mijn leven is overkomen. Vanaf het moment waarop ze Bibian als baby in mijn armen legden, wist ik dat ze een mooi mens zou worden, maar eigenlijk heeft ze mijn verwachtingen als moeder overtroffen. Ik kijk vaak met trots en bewondering naar hoe ze het allemaal doet.”

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!

Bron: Margriet. Fotografie: Koos Breukel