Hanneke: “Ik werd 40 en ik wilde me nog lang niet oud voelen”

Personal trainer

Hij is geboren in het jaar dat ik eindexamen deed. Lichtblond, 2 koppen groter en graatmager. En deze knul moet mijn 2e poging tot een personal trainer worden. Eerder schreef ik al over mijn sportdate met Maaiiiiik. Want ja, ik werd 40 en ik wil me nog lang niet oud voelen.

De krachtpatsers met de kordate kaaklijn bleek eerst 2 afspraken met mij te verzetten (vooruit, ik deed dat de eerste keer ook) en gaf me vervolgens een bokstraining van heb ik jou daar.

In mijn nopjes was ik, zwetend op het grasveld voor mijn deur. De genadeklap moest echter nog vallen. Want hoe goed de match ook was, Maaaiiiik deed dat PT’en er maar een beetje bij. Hij zat al 50 uur per week in de sales. Of ik dus niet gewoon naar Amsterdam kon komen om te trainen? Hij wist nog wel een goede brug bij een industrieterrein. High van de endorfines dacht ik alweer in kansen, maar de volgende ochtend kwam ik - krom van de spierpijn - weer bij zinnen.

Trainen

Waarom zou ik 85 euro per uur betalen voor een beuler waar ik ook nog een half uur voor moest reizen? Dan kon hij nog zo fijn mijn water aangeven en mijn gezicht afdrogen, er was vast ook wel een bokstrainer in de buurt te vinden. Nou, dat werd dus Justen (lekker eigenwijs met een ‘e’), die nota bene om de hoek woont. Naast mijn supermarkt ook, dus mandjescontrole ligt voortaan op de loer. 2 stokken achter de deur, dat móét goedkomen. Over een half jaar ben ik vast fitter dan ooit.

Justen met een E had zelfs een zaaltje geregeld, zodat we droog konden trainen. 5 punten voor deze fitnessgrap van het druifje, want voorlopig ben ik zo ruim beveld dat er van een drooglegging alleen nog maar te dromen valt. Toegegeven: die stok werkt nu al. Als hij die zaal niet had geboekt, had ik een raincheck voorgesteld. Laffe hap toch? En waarom? Ik houd van boksen. Justen kan me dat leren. Afgaand op zijn blotebillengezicht en ietswat hoge stem, had ik er blijkbaar weinig fiducie in. Maar ja, dat zaaltje. Mijn eer. Dus ik ging.

Ontmoeting

Bij de ingang loop ik recht op hem af, maar hij herkent me niet. "Volgens mij heb ik een afspraak met jou," zeg ik. "Oh ja, PT’tje he?!" Weer dat jargon. Zijn collega, ik gok van mijn leeftijd, geeft hem haast een draai om zijn oren. "Je weet niet eens met wie je een afspraak hebt! Dat kan toch niet!" Justen morrelt nog iets over een eerder ‘klantje’ en mijn sweatpants hangen bijna op mijn enkels van teleurstelling. Of is het bevestiging?

"Waar wil je me hebben?" vraag ik en hij dirigeert me naar een zaal voor grote kussens op pilaren. Geen kletspraatje meer, gewoon rammen. Dat is lekker! En terwijl ik sta te uppercutten, laat hij me de ene na de andere kick zien. Hij bleek topsporter, en dat is te zien ook. Hij leert me, daagt me uit en laat me zweten als een otter. Mijn gezicht moet ik zelf afdrogen en dat is misschien maar goed ook. Drie kwartier later stap ik afgemat en opgebeurd op mijn fiets. Ik heb meteen een strippenkaart voor een half jaar gekocht en vraag me af wie hier nu de druif is. Of beter: de zure wijn. Iemand onderschatten omdat-ie gewoon wat laat geboren is, dat maakt me pas echt oud.

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!

Beeld: privé