Hoe gaat het nu met Anita uit ‘Ik Vertrek’: “Mijn paarden verkopen valt me zwaar”
In 2008 liet Anita Teunissen haar vertrouwde leven in Nederland achter om haar grote passie achterna te gaan. Zij deed mee aan Ik Vertrek en begon een paarden western ranch op het Zweedse platteland: Sun Dance Ranch. Jarenlang leefde ze haar droom met tientallen paarden en hordes toeristen. Tot de coronacrisis toesloeg. En alles wat zij had opgebouwd, op losse schroeven kwam te staan.
Anita: “Toen het coronavirus uitbrak in Europa wist ik eigenlijk al meteen dat het gedaan was. Ik zou mijn ranch niet meer kunnen runnen zoals ik dat gewend was. Dat was heel moeilijk en heeft me veel tranen bezorgd.”
Geen zorgen maken
“Voor mij was het zo snel duidelijk omdat twee derde van mijn jaarinkomen komt uit het toerisme in de zomermaanden. Van het geld dat in juli en augustus binnenkomt, teer ik de volgende 10 maanden. Maar nu kwamen er helemaal geen boekingen binnen en werden veel bestaande boekingen geannuleerd. En nog steeds zijn mensen huiverig om op vakantie te gaan. Velen zijn bang voor wat ze aantreffen in Zweden. Maar echt, het gaat hier goed! Er zijn maatregelen, relatief weinig besmettingen en hier op de ranch zit je in de middle of nowhere. Als vakantieganger hoef je je hier geen zorgen te maken.”
Verdriet
“Toch komt er momenteel nog altijd weinig geld binnen. Ik leef op het moment van een potje geld dat ik nog achter de hand had. Daar kan ik tot december op teren en dan moet er weer geld binnenkomen. Dat is spannend. Maar erger zijn de drastische beslissingen die ik heb moeten nemen. Het geld is voor mij op dit moment namelijk genoeg, maar de zorg voor mijn tientallen paarden kan ik er niet van betalen. Ik moet daarom een aantal paarden verkopen en dat valt me heel zwaar. Het maakt me verdrietig dat ik afscheid van ze moet nemen, maar ik kan niet anders. Gelukkig krijg ik lieve reacties van de mensen om me heen, die ook gek zijn op de paarden hier. Daarom kunnen mensen nu geld doneren voor hun favoriete paard. Daarmee wordt het paard verzorgd en zo kan ik toch nog een aantal paarden hier houden.”
Het roer om
“Wel realiseerde ik me al snel dat ik het anders moest doen om het te redden met mijn ranch. En toevallig speelde ik al een tijdje met het idee om een andere richting op te gaan. Maar zo’n stap is altijd spannend om te nemen. Nu het toerisme vastloopt vanwege het coronavirus, heb ik een duwtje in de rug gekregen. Dit is het moment voor mij om alles om te gooien. En dat ga ik dan ook doen.”
Paardentherapie
“Voorheen kwamen mensen vooral langs om te verblijven op mijn ranch en paard te rijden. Maar de paarden worden zo bijna een attractie. Veel toeristen denken even te betalen en, hup, het paard galoppeert en doet precies wat ze willen. Maar zo werkt het niet. Paarden hebben een eigen wil en persoonlijkheid. Dat is juist zo mooi aan ze en daar wil ik meer mee gaan werken. Mijn ranch zal dan ook meer gaan dienen als een opvang voor jongvolwassenen waar ze tot zichzelf kunnen komen. Hier zal ik dan gaan werken met paardentherapie. Mijn paarden zijn zo vrij, zo eerlijk en zo lief. Ze kunnen veel mensen helpen die met zichzelf in de knoop zitten. Bovendien gaan we nog een aantal speciale weken organiseren voor gasten die aan persoonlijke ontwikkeling willen werken en ik ga verschillende cursussen en opleidingen geven over paarden, connectie en energie. Dat lijkt me een heel mooie manier om mijn ranch in te zetten en daar ligt een grote behoefte!.”
'Toeval'
“Het is eng om zo’n stap te zetten, maar het voelt goed. Ik stond steeds nog met één voet in alle negativiteit van de afgelopen maanden, maar sinds ik heb besloten dat dit voor mij het nieuwe hoofdstuk wordt, lijkt alles op zijn plaats te vallen. Ineens komen er ‘toevallig’ mensen op mijn pad die me kunnen helpen. Therapeuten die op zoek zijn naar een nieuwe uitdaging, samen met paarden, een psycholoog die tijdelijk onderdak zoekt en samen wil werken omdat ze ook meer in en met de natuur wil werken. Het is heel bijzonder om gesprekken te voeren met ze en te merken dat er nu van alles op mijn pad komt voor mijn nieuwe avontuur.”
Dankbaar
“De coronatijd was heftig en heeft me zeker verdriet gedaan. Maar ik denk stiekem dat ik over een tijdje terugkijk en dankbaar ben voor deze tijd. Het heeft me het duwtje gegeven dat ik nodig had om een nieuwe weg in te slaan en ik heb er vertrouwen in dat dat heel mooi gaat worden.”
De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!
Interview: Eva Breda. Beeld: Anita Teunissen.