IC-verpleegkundige Emma (25) is al 3 maanden ernstig ziek door corona: “De benauwdheid voelt als verdrinking”

3,5 maand na de positieve test, is Emma nog steeds thuis en ziet het ernaar uit daar haar longen nog minstens tot en met december moeten herstellen.

Strijd in het ziekenhuis

"Toen de eerste coronapatiënten het ziekenhuis binnenkwamen, gingen mijn team en ik de strijd tegen het virus met spanning en energie aan. Ik schrok hoe ziek de patiënten waren. De angst in hun ogen wanneer ze naar de IC werden gebracht, is niet te beschrijven. Angst door hun benauwdheid, maar ook om dood te gaan. Er waren patiënten van 18, maar ook van 80. Iedereen kon het virus krijgen, ongeacht de leeftijd."

Het was alle hens aan dek bij het OLVG. De beademingsmachine werd op instellingen gezet die Emma nog nooit had gezien. "Er werd een speciaal 'draaiteam' gevormd om de patiënten 2 keer per dag in buikligging te leggen en 2 keer per dag hielden we de familie met een videogesprek op de hoogte. De familie zat dan de hele dag bij de telefoon te wachten. Het is zo rot dat je geen arm om iemand heen kan slaan. Dat emotioneerde me regelmatig."

"Wanneer een patiënt overleed, mochten alleen de partner en kinderen afscheid nemen. Een voor een gingen ze ingepakt in isolatiekleding de kamer in. Ik was aanwezig bij de eerste patiënt die aan het coronavirus overleed in ons ziekenhuis. Ondanks alle mogelijke behandelingen, werd deze patiënt ieder uur slechter en glipte ze uit onze handen."

Zelf ziek

Eind maart begon Emma zich zorgen te maken: ze ging in 4 dagen tijd van een neusverkoudheid naar hoesten, niezen en rode, tranende ogen. Daarna verloor ze haar smaak en geur. Nadat ze op 25 maart op haar werk een test had gedaan, ging ze naar huis. "Thuis voelde ik me niet lekker. Ik was rillerig en vermoeid. In de middag kreeg ik koorts. ‘s Avonds kwam het telefoontje dat ik positief was getest op corona."

Hoe ze het virus op heeft gelopen, weet ze niet. Ze had namelijk voldoende beschermende middelen op het werk. "Het zou dus ook zomaar in de supermarkt kunnen zijn gebeurd." Haar man, longpatiënt met astma, had slechts milde klachten en was er zo weer bovenop. Bij Emma, zonder onderliggende problemen en voorheen kerngezond, ging het anders.

Benauwdheid en angst

"Na een weekje dacht ik weer op te knappen en weer aan het werk te kunnen", vertelt ze. "Maar niets was minder waar: ik werd nog zieker. Naast hoofdpijn, druk op mijn borst, kreeg ik ook koorts. 's Nachts werd ik wakker met een borrelend geluid in mijn longen; die benauwdheid voelde als verdrinking. Iedere dag werd ik benauwder, kortademiger en banger."

"Ik kon alleen nog maar op de bank liggen en had geen energie om 5 meter naar het toilet te lopen. Mijn man heeft daarom halverwege de kamer een stoel gezet zodat ik ondertussen kon uitrusten. In de douche stond een klapstoeltje zodat hij mij kon wassen."

Emma knapte langzaam op, maar bleef moe en benauwd bij inspanning. Toen ze weer een paar uurtjes per week aan het werk ging, werd ze toch weer zieker. Het was tijd voor meer hulp; de eerste klachten waren immers al 10 weken geleden. "Via mijn werk kon ik terecht bij een longarts waar ik longfunctietesten heb gedaan die de krachtmeting van mijn ademhalingsspier konden meten. De arts schrok net als ik van de resultaten: ik kan maar 50 procent van mijn longen gebruiken."

In de steek gelaten

De schade bleek gelukkig niet blijvend te zijn, maar longfysiotherapie is wel nodig om de volledige longfunctie weer terug te krijgen. Een behandeling die niet vergoedt wordt als je niet bent opgenomen in het ziekenhuis. "Terwijl ik met gevaar voor eigen leven voor patiënten met het coronavirus heb gezorgd, laten zorgverzekeraars me hierbij in de steek. Gelukkig betaalt mijn werkgever het voor mij, maar ik kan me niet voorstellen hoe het is voor de vergeten groep die thuis zit en niet dat geluk heeft."

Ze heeft nog een lange weg te gaan, maar Emma is positief. "Tot op de dag van vandaag ben ik extreem moe, benauwd bij de minste inspanning en train ik onder begeleiding van fysiotherapie om zo snel mogelijk weer de oude te worden. Dit zal waarschijnlijk tot december duren, maar ik ga er 100 procent voor."

De klachten van hooikoorts lijken verdacht veel op de verkoudheidsklachten van COVID-19. Denk aan een neusverkoudheid, kriebelhoest en niesbuien. Dokter Rutger legt uit hoe je het verschil kunt herkennen:

De mooiste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Interview: Daphne Dorgelo. Beeld: Privé.