null Beeld

Lauranne (55) verloor haar dochter door een appende automobilist

Lauranne Jansen (55) verloor haar dochter Yannick (21) door een automobilist die waarschijnlijk zat te appen. Het verdriet om haar dochter  wordt er niet minder om. Maar haar strijd om te zorgen dat appen in de auto strenger wordt bestraft, is voor Lauranne een manier van rouwen die haar kracht geeft.

Online redactie Libelle

"Yannick leefde vanuit haar hart. Ze studeerde rechten, maar gaf dat op om parachutelessen te gaan geven op Texel; dat was haar grote passie. Ik ben nog steeds blij dat mijn ex en ik haar die kans hebben gegeven, er niet op hebben gehamerd dat ze haar studie moest afmaken. Yannick heeft haar leven ten volle kunnen leven, maar het is helaas te kort geweest. Want daar, op Texel, is ze op 30 maart 2016 op de fiets van achteren aangereden door een automobilist. Ze is nog met de traumahelikopter naar het VU Medisch Centrum in Amsterdam gebracht, maar er was geen hoop meer. Diezelfde nacht is Yannick overleden. Sinds die dag weet ik dat de hel op aarde bestaat: iets ergers dan een kind verliezen, bestaat niet. Het moment dat je in overleg met de artsen moet beslissen de beademing te stoppen. Daarna midden in de nacht je andere kind bellen om te vertellen dat zijn zus is overleden. Het is niet te bevatten."

Het was te voorkomen

"Uit het politieonderzoek bleek dat het ongeluk waarschijnlijk is veroorzaakt doordat de automobiliste zat te appen. Daardoor heeft ze Yannick niet zien fietsen. Dat was zó afschuwelijk om te horen, dit ongeluk was te voorkomen geweest. Het kwam hard aan dat de automobiliste er waarschijnlijk met een taakstraf vanaf zou komen. Niet dat ik per se wil dat ze jarenlang de cel in zou gaan, maar ik begrijp niet waarom het gebruiken van een telefoon in de auto niet net zo zwaar wordt bestraft als rijden onder invloed van alcohol of drugs. Dan zouden mensen beter oppassen.

Mensen zijn verslaafd

"De afgelopen jaren is het aantal verkeersongelukken explosief gestegen, en die stijging is voor een groot deel te verklaren door het gebruik van de smartphone op de weg. Mensen zijn verslaafd, elk ping vraagt om een reactie. Jongeren staan met hun telefoon op en gaan ermee naar bed. Ik heb ook een smartphone en ik kijk er ook vaak op, maar ik merk dat het doorschiet. Samen met mijn ex-man zet ik me er daarom voor in om dit probleem onder de aandacht te brengen. We willen informatie geven en pleiten voor strengere handhaving en zwaardere straffen. We hebben in een uitzending bij Eva Jinek gezeten, waar we ontzettend veel warme reacties op hebben gekregen. Ook hebben we politici benaderd. Zo hebben we een betrokken en prettig gesprek gehad met kamerlid Barbara Visser, het verhaal van Yannick is meegenomen in een brandbrief van Veilig Verkeer Nederland en deze maand kreeg ik vijftien minuten spreekrecht bij de Commissie Verkeersveiligheid. De wet moet aangepast worden zodat appen in het verkeer harder bestraft kan worden. Providers zouden in mijn ogen iets moeten bedenken waardoor zichtbaar is wanneer iemand in de auto zit en dus niet bereikbaar is. Mijn missie is al geslaagd als we één slachtoffer kunnen voorkomen, zodat anderen niet door dezelfde hel moeten als wij."

Vechten voor rechtvaardigheid

"Met dit gevecht krijg ik Yannick niet terug, maar het is het laatste wat ik nog voor mijn dochter kan doen. Ze was maatschappelijk betrokken en had een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Ik weet zeker dat ze gewild zou hebben dat we voor haar hadden gevochten. Na de uitzending van Jinek pakte een moeder mijn hand en zei: ‘Ik ben zo blij dat jij de kracht hebt om dit gevecht aan te gaan.’ Ze was zelf ook door een appende automobilist haar kind kwijtgeraakt. Dat soort reacties geeft me steun. Vechten is ook een vorm van rouwen, deze strijd houdt me overeind. Want rouwen is een eenzaam proces. Al heb je nog zo veel lieve mensen om je heen, het blijft iets wat je alleen moet doen. Vechten voor rechtvaardigheid geeft me een doel, een reden om te blijven. De vele reacties en mensen die ik erdoor ontmoet, zijn hartelijk en warm."

Haar eiland

"Ik ben tegenwoordig veel op Texel, waar mijn tweede man woont. Daar wandel ik uren langs het strand en door de bossen, de natuur heeft een helende werking. Daar kan ik schreeuwen, ik kan er mijn verdriet kwijt. En ik heb het gevoel dat ik op Texel dichter bij Yannick ben. Op de plek waar ze is verongelukt, hebben we met toestemming van de gemeente een boom geplant, de boom van de hoop. Daar ga ik vaak even heen. Ook de vriendinnen van Yannick komen regelmatig langs. Texel is voor ons de plek geworden van Yannick, het eiland brengt ons bij elkaar."

Tekst: Rosa Koelemeijer. Fotografie: Brenda van Leeuwen.

Iedere dag (gratis!) de best gelezen berichten van Libelle in je mailbox? Meld je aan voor de Daily Update!

Op alle verhalen van Libelle rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@libelle.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden