Marga’s zoon Daan (20) was depressief: “Heb ik hem te weinig liefde gegeven?”
Marga Hes en haar zoon Daan (20) zijn dichter naar elkaar toe gegroeid nadat Daan kampte met een depressie en suïcidale gedachtes. Maar Marga heeft jarenlang niet doorgehad hoe slecht het met haar zoon ging en kan zichzelf dat niet vergeven. "Het voelt alsof ik heb gefaald.”
De depressieve gevoelens kwamen voort uit Daans traumatische verleden, legt zijn moeder uit. Het gezin is elf jaar lang mishandeld door haar ex-vriend. Dat haar ex haar voor de ogen van de kinderen met de dood bedreigde, vormde uiteindelijk de druppel. Daan was veertien toen zijn toenmalige stiefvader vertrok, omdat zijn moeder de politie had gebeld.
Machteloos
Op zijn vijftiende kreeg Daan last van depressieve gevoelens, omdat het niet lukte om zijn verleden te verwerken. Hij vroeg zich af waarom hij nog leefde en voelde zich machteloos. Daan: "Het leek wel alsof ik op jonge leeftijd niet depressief mócht zijn: je bent jong, dus mag niet klagen. Maar het voelde niet alsof ik een keuze had. Alles voelde als een verplichting. Ik dacht dat ik gek werd.”
Daan merkte dat hij een wrokgevoel koesterde naar zijn ouders, omdat hij niet kon accepteren wat er in het verleden allemaal was gebeurd. Toen Daan twaalf was, werd hij door Jeugdzorg bij zijn moeder en ex-stiefvader uit huis geplaatst en moest hij bij zijn vader gaan wonen. Bij hem ervoer hij een enorme prestatiedruk. "Ik had het gevoel dat dit de dingen waren waardoor ik op mijn bek ging.”
Omdat het bij zijn vader ook niet ging, is Daan vorig jaar augustus weer bij zijn moeder gaan wonen. Zij merkte toen wel dat Daan niet de oude was. "Hij lag de hele dag in bed, had weinig energie, ging maar af en toe naar school. Ik heb dat toen maar zo gelaten, maar als ik geweten had dat hij met een depressie kampte, was ik wel met hem gaan praten. Nu heeft zijn gedrag meer dan eens tot een confrontatie geleid.”
Uitlaatklep
Als uitlaatklep begon Daan met gamen. Dat resulteerde uiteindelijk in een verslaving. Volgens Daan was dat het ‘topje van de ijsberg’: alles werd hem op dat moment te veel. "Alles van vroeger stond nog op mijn netvlies gebrand.” Maar volgens zijn moeder heeft het gamen alles alleen maar verergerd: "Als kinderen een verslaving hebben, weten ze opeens niet meer wat ze doen. Dan kunnen ze helemaal doordraaien. Dat gamen triggerde Daan enorm.”
Op een gegeven moment werd de situatie voor Daan zo onhoudbaar dat hij zelfs meerdere pogingen heeft gedaan om zichzelf van het leven te beroven. Gelukkig heeft hij nooit doorgezet. "Ik zag uiteindelijk wel in dat ik er geen fuck mee op zou schieten.”
Door die inkeer begon Daan op zijn achttiende met het zoeken naar hulp. Hij wilde zijn ouders niet in het proces betrekken en vertelde hen niet over zijn depressiviteit. Hij was bang dat hij ze in zijn negatieve spiraal zou ‘meesleuren’. "Ik dacht: ik moet dit eerst alleen aanpakken.” Dat merkte Marga ook: "Ik snapte niet dat hij ineens afstand nam. Dat was heel moeilijk.”
Toekomstplannen
Uiteindelijk heeft Daan een intake voor de jeugd GGZ-instelling Yes we can gedaan. Toen brak ook het moment aan dat hij open kaart moest spelen naar zijn ouders. Marga: "Het voelt alsof ik gefaald heb. Ik had er heel veel moeite mee. Ik dacht: ik heb gewoon tekortgedaan. Hij heeft te weinig liefde van mij gekregen."
Bij Yes we can is Daan afgelopen januari tien weken behandeld voor zijn depressie en gameverslaving. "De afgelopen weken zijn zwaar voor hem geweest, maar ik zie nu een heel ander kind. Hij is opener, socialer en echt een grote broer voor mijn andere drie kinderen. Ons contact is goed. We hebben een betere band gekregen en steunen elkaar.”
Daan heeft zelfs weer toekomstplannen. Hij heeft rust teruggevonden, heeft weer zin om dingen te doen én gaat zelfs alweer naar school. "Het is nog wel opbouwen allemaal, want je kunt niet meteen van 0 naar 100, maar ik heb er alle vertrouwen in", zegt hij.
Slapeloze nachten
Marga heeft er naar eigen zeggen een hoop slapeloze nachten op zitten. Om anderen al deze ellende te besparen, wil ze hen graag waarschuwen. "Ik hoop dat dit een eyeopener is voor andere ouders en ik hoop dat mensen er opener over durven te spreken. Dit kan iedereen overkomen.”
Rouwpedagoog
Richard Hattink is rouwpedagoog. Volgens hem is het heel belangrijk dat je op signalen van je kinderen let. Gaan ze opeens met heel andere mensen om of sluiten zij zich juist af? Hebben ze een afwijkende zoekgeschiedenis op hun computer? Zoeken ze bijvoorbeeld zelfmoordpogingen van anderen op? Of doen ze het minder subtiel en krassen of snijden ze zichzelf? Trek dan aan de bel. Ga één op één met ze zitten en praat. "Daarbij is het heel belangrijk dat je dat zonder oordeel doet, dus praat vanuit jezelf. Jij ziet iets of jij voelt iets. Als je ze een kant op duwt, kan het zo maar de verkeerde zijn."
Mocht je nog vragen hebben of zelf last hebben van suïcidale gevoelens, neem dan contact op met hulplijn 113.
