Mijn vader keurde mijn relatie af: “Ik kon niet meer blijven wonen in mijn dorp”

Ans was 19 jaar toen ze Reggie tegen het lijf liep in de discotheek in het Brabantse dorp Oisterwijk. “Ik was met vriendinnen aan het dansen en daar was een groep Aziatische mensen. Uit die groep kwam iemand naar me toe en vroeg of ik met zijn baas wilde dansen. Ik was gek op dansen, dus ik wilde dat wel. Die man bleek toch te verlegen om te dansen met mij en toen stapte Reggie naar voren.” Samen dansten zij de hele avond en namen daarna afscheid.

Aantrekkingskracht

“Ik voelde gelijk een diep, ongekend en onverklaarbaar gevoel. Een paar weken later stond hij ineens bij ons binnen, hij had een afspraak met mijn vader die iets moest repareren voor het Chinese restaurant waar hij werkte. Ik was heel verbaasd om hem bij ons te zien en om iets te zeggen. Gelukkig kwamen we elkaar later weer tegen in de discotheek. Hij vertelde dat hij mij leuk vond en vanaf dat moment hadden we verkering. Er was een heel sterke aantrekkingskracht.”

Dominante vader

De vader van Ans, een strenge, dominante man met weinig empathie, laat al snel weten hoe hij over de relatie denkt. “Hij maakte opmerkingen als ‘moet het nu écht per se een Chinees wezen’ en ik had al eerder een Indisch vriendje gehad waar ik ook geen verkering mee mocht hebben. Het was niet zo dat mijn vader een hekel had aan buitenlanders, maar hij vond dat mensen vanuit 2 verschillende culturen niet samen hoorden te zijn. Volgens hem hadden mensen uit andere culturen andere gewoontes en zeden, met name ‘veelwijverij’. Hij was ervan overtuigd dat mensen met een andere afkomst meerdere vrouwen hadden.”

Dubbel leven

Binnen een half jaar bleek Ans in verwachting te zijn. “Ik ben naar de huisarts gegaan en die wist dat mijn thuissituatie niet fijn was. Hij vroeg of mijn zwangerschap een probleem was, maar ik wilde absoluut geen abortus. Reggie was blij met de zwangerschap en we hadden zelfs een eigen huisje waar we na de zwangerschap introkken.”

De vader van Ans zag het met lede ogen aan tot er iets gebeurde wat de wereld van Ans op haar kop zette. Reggie bleek een dubbel leven te leiden. “Hij werd opgepakt voor het vervalsen van geldcheques én bleek een vrouw te hebben met 2 kinderen waar hij nog niet van was gescheiden. De grond zakte toen onder mijn voeten vandaan.”

Bovenetage van de buurvrouw

Door deze gebeurtenis ging de vader van Ans compleet door het lint. “Zijn vooroordelen waren uitgekomen en dat was voor hem een reden om mijn leven heel moeilijk te maken. Ik moest terug naar huis komen en daar escaleerde het compleet. Een van de ergste dingen, vind ik nog wel dat hij mijn zoon ‘een bastaard’ heeft genoemd.”

Na een paar dagen bij haar ouders in huis te hebben gewoond, kon Ans terecht op een bovenetage bij de buurvrouw. Ook die zag dat de situatie niet langer houdbaar was.

Brief met uitleg

“Dat was eigenlijk mijn redding. Met mijn moeder hield ik al die tijd goed contact, maar het contact met mijn vader was er niet. Door Reggie was ik natuurlijk verschrikkelijk gekwetst en vanuit de gevangenis schreef hij een brief met uitleg aan mij. Ook vroeg hij een echtscheiding aan van de vrouw met wie hij samen was. Uiteindelijk is het goed gekomen tussen ons. Hij heeft hele grote fouten gemaakt maar diep van binnen wist ik dat hij een goed mens was. Hij heeft een half jaar vastgezeten en daarna zijn we getrouwd. We zijn nog jarenlang gelukkig samen geweest tot aan zijn dood in 1995.”

Weg uit het dorp

Lange tijd had Ans geen contact met haar vader. Hij vond het onbegrijpelijk dat zij Reggie vergaf en met hem verder wilde. “Mijn vader deed alles om ons dwars te zitten en trok daar anderen in mee. Hij zorgde er zelfs voor dat mensen Reggie opwachtten om hem eens een lesje te leren. Ik kon uiteindelijk niet meer blijven wonen in mijn dorp en heb ervoor gekozen om weg te gaan.”

Na een lange tijd geen contact was het Reggie die contact opnam met de vader van Ans.

Excuus

“Hij wilde graag dat het goed kwam en bood zijn excuus aan voor zijn handelswijze. We zijn toen een keer langs geweest en dat verliep redelijk goed. We hebben er eigenlijk nooit meer diepgaand over gesproken. De band met mijn vader was nooit goed geweest en die is ook nooit echt goed geworden. Ik denk dat hij het uiteindelijk heeft geaccepteerd omdat hij zag dat ik toch wel deed wat ik zelf wilde. Ik ben lang boos geweest dat hij mij nooit heeft gesteund en mij het leven extra moeilijk maakte. Het was voor mij ook pijnlijk dat de man op wie ik verliefd was een tweede leven had.”

Inmiddels heeft Ans die woede laten gaan. “Hij heeft jaren later meerdere Indische schoon- en kleinkinderen gekregen. Uiteindelijk heb ik mijn vader vergeven dat hij er niet voor mij kon zijn op het moment dat ik hem nodig had.”

De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!

Interview: Ismay Gijsen. Beeld: privé.