Simone Kleinsma doorbreekt de stilte na het overlijden van haar man

"Ik verkeer nog in niemandsland", laat ze in een openhartig interview met het AD weten.

Enorme stilte

Op 3 maart dit jaar kwam het trieste nieuws dat Simones man, regisseur Guus Verstraete, op 69-jarige leeftijd was overleden aan hartproblemen. Op dat moment was het koppel 31 jaar samen. "De stilte is enorm", vertelt de actrice aan het AD. "Het alleen wakker worden, en dat er niemand is om 's ochtends gedag tegen te zeggen." Ze doet dat wel, zegt ze. Tegen een kaarsje en foto's van haar man.

Traumatische dood

De plotselinge dood van Guus, omschrijft Simone als traumatisch. Hij was opgenomen in het ziekenhuis met hartproblemen. "Ik ging hem ophalen. Toen ging de telefoon. Een klap. Je roept alles. Hoe kan dat nou? Maar ik ben niet verhaal gaan halen of stennis gaan schoppen. Hij komt er toch niet mee terug."

Anders rouwen dan om verloren kind

Simone en Guus verloren 20 jaar geleden hun 7 maanden oude babydochter Teun aan een bacterie tijdens de zwangerschap. Dat verdriet was heel anders dan ze nu ervaart, vertelt de actrice. "Dat was gedeeld verdriet. Haar dood heeft ons, achteraf bekeken, zelfs dichter bij elkaar gebracht."

Guus had 3 dochters uit een andere relatie, én kleinkinderen. "Wat was hij stapeldol op die kinderen", aldus Simone. "Alleen kan hij ze dus niet zien opgroeien. En zij moeten hun opa missen. De jongsten zijn 2 en 3 jaar oud. Die hebben straks geen enkele herinnering aan hem."

Terug het theater in

Simone gaat binnenkort de bühne weer op: ze speelt de hoofdrol in Was getekend, over schrijfster Annie M.G. Schmidt. Maar klaar daarvoor, is ze nog niet. "Het is nog zo vers", legt Simone uit. "En toch ga ik weer aan de slag. Omdat we allemaal weten dat het beter is om aan het werk te gaan. Voor het ritme en de afleiding. Maar waar ik tegenop loop is die almaar aanwezige vraag: waar moet ik het vandaan halen?"

Een helft van haar is weggevallen, zo omschrijft Simone het verlies van Guus. "En daarmee voor een deel de zekerheden die ik had. Ik heb natuurlijk mijn talent. Maar ik was zo gewend om dat aan hem te slijpen." Steun krijgt ze van alle kanten. "Maar aan het einde van de rit moet je het natuurlijk zelf doen. (...) Ons leven was een duet. Nu is het een solo."

Bron: AD. Beeld: ANP