Dagboek van Anne-Wil: “Waarom geeft Han deze liefde niet het voordeel van de twijfel?”

Donderdag

Ik merk dat ik de laatste dagen een beetje kriegel word van Han. Waar we het ook over hebben, we komen elke keer uit op Dorien. Sinds ze deze week belde dat ze met haar nieuwe liefde een cruise naar Zuid-Amerika heeft geboekt, maakt Han zich zorgen. Hij is ervan overtuigd dat Wouter een klaploper is. Tijdens het etentje vertelde Wouter dat hij interim manager is, maar toen Han hem ging googelen, kwam hij zijn naam nergens tegen. “Misschien is hij zzp’er”, probeerde ik te sussen.

Han vloog meteen op. “Dan heb je zéker een website, je klanten moeten je toch kunnen vinden? Het is gewoon weer een vent die misbruik probeert te maken van mijn zus. Denk je dat ze de reis nog kan annuleren?”

“Ze verheugt zich er ontzettend op”, zei ik.

“Zodra die Wouter haar heeft kaalgeplukt, laat hij haar vallen als een baksteen. Zal ik met haar gaan praten?”

“Han… wat denk je zelf?”

“Ja, maar…”

Daarna begon hij weer van voren af aan. Waarom geeft Han deze liefde niet het voordeel van de twijfel? Wouter kan zomaar een aardige vent zijn en Dorien kan erg charmant en geestig uit de hoek komen, zeker nu ze niet meer drinkt.

Dan zijn er nog de spullen van oom Helmut. Han heeft ze in de logeerkamer gezet met de mededeling dat hij die gaat uitzoeken zodra hij tijd heeft. Dat is ondertussen maanden geleden. Zaterdag komt Kjelt logeren. Waar moet hij slapen? Misschien moet ik alles gewoon op zijn werkkamer neerzetten, benieuwd hoe snel het dan is opgeruimd.

Zondag

De training lijkt te werken: Arie komt meteen aangerend als Manon haar roept. Ze geeft de hond een snoepje en zegt: “Als ze een kat of konijn ziet, houdt ze zich doof, maar dit is al een hele verbetering. Maar hoe gaat het met jou?” Ik haak mijn arm door die van haar. “Ik heb een ontzettend leuk nieuwtje. Han heeft in het pinksterweekend een huis gehuurd, midden in het bos, met twee badkamers, een open haard en een pingpongtafel.” Ze lacht. “Dat heet tafeltennis, mam. Ik wist trouwens niet dat je dat leuk vond.”

“Ik hoop dat júllie het leuk vinden, want jullie zijn allemaal uitgenodigd”, zeg ik enthousiast.

“Er zijn zes slaapkamers, dus er is genoeg ruimte voor iedereen. Het lijkt me zo fijn om weer eens met z’n allen een paar dagen samen te zijn. Jij hebt Bart toch al een hele poos niet gesproken?”

“We appen en bellen af en toe.” Manon maakt haar arm los. “Mams, ik weet niet of we dan wel kunnen. Ik heb geen idee wat de plannen van Boy zijn, Wils heeft rond die tijd een proefwerkweek en op Robberts agenda heb ik al helemaal geen zicht.”

Verbaasd kijk ik haar aan. “Manon, het zijn feestdagen, iedereen heeft dan vrij! Natuurlijk kunnen jullie.” Waarom kijkt ze nu zo stuurs naar de grond? Dan zegt ze koeltjes: “Ik had het fijner gevonden als je dit eerst had overlegd.”

Meer lezen van Anne-Wil? Dat kan hier!