Wiep – Zweeds blond
Toen ik 38 was vroeg mijn oudste zoon Arjen aan onze au-pair Rachel of zij zijn moeders biggest secret wilde weten. ‘Only if she doesn’t mind’, zei de schat diplomatiek. ‘She has grey hair’, fluisterde mijn achtjarig zoontje in haar oor. Rachel haalde opgelucht adem. Ze was een beetje worried geweest dat Arjen haar van hele andere zaken deelgenoot zou maken.
Grijs haar. Vroeg of laat krijgen we er allemaal mee te maken en we verven, kleuren en blonderen erop los. Miljoenen Euro’s aan haarverfproducten spoelen we met z’n allen door de wasbak bij de kapper, of thuis. Totdat je in de spiegel kijkt en je wenkbrauwen ineens veel lichter blijken te zijn dan je zo zorgvuldig gekozen bruinrode haartint. Of je ziet een foto waarvan je denkt; ben ík dat, met veel te donker haar en dat bleke smoelwerk?
‘Dan wordt het de hoogste tijd om het roer maar eens volledig om te gooien’, bedacht ik. Bovendien was ik het inspecteren van grijze haren, én iedere twee weken kleuren, spuugzat. Kapster Elvira wist raad. ‘Ik ga héél veel asblonde plukken inzetten’, zei ze vastberaden.’ De zomerzon doet de rest’. Even later zat ik onder een oven op wielen te braden met mijn hoofd vol reepjes aluminiumfolie.
Het resultaat is verbluffend. Goede kennissen lopen mij straal voorbij. Sommige vrienden twijfelen of ze het bruine, dan wel blonde haar mooier vinden. ‘Wen er maar aan, het wordt nooit meer donker, die tijd is geweest’, roep ik. De grijze uitgroei is nauwelijks meer zichtbaar in mijn Zweeds blonde haar. Heel af en toe bijkleuren en het scheelt me zeeën van tijd. En geld.
Arjen is inmiddels 21 en zeer modebewust. ‘Mooi Mam, dat blonde haar, staat je super’, zegt hij goedkeurend. Ik heb geen geheimen meer. Althans, niet wat mijn haarkleur betreft.