Column
Caroline Griep vat het nog even samen: pandemie, slachtoffers, actie
Caroline Griep (56) is journalist en eindredacteur. Ze schrijft over onderwerpen als psychologie, leefstijl, opruimen en dingen die haar opvallen in het nieuws.
Er is heel weinig dat ik begrijp van ongevaccineerden, maar dit weet ik zeker: ook zij willen niet met een coronabesmetting in het ziekenhuis belanden. Laat staan op de ic. Toch liggen ze er: ongeveer de helft van de coronapatiënten in het ziekenhuis is ongevaccineerd en dat geldt ook voor zo’n 70 procent van de coronapatiënten op de ic.
Als ze gevaccineerd waren geweest, hadden ze er in de meeste gevallen niet gelegen. Dat is rot. Voor henzelf, want je gunt het niemand, ook al hebben ze het risico bewust genomen, maar inmiddels raakt de hierdoor ontstane overbelasting in de zorg ons allemaal.
Wachten op behandeling of operatie
En er is één groep die hier buitenproportioneel zwaar door wordt getroffen en nee, ze zullen er zelf misschien verbaasd over zijn, dat zijn niet de ongevaccineerden.
Het zijn de vele duizenden mensen die wachten op een behandeling of operatie: de buurvrouw die niet meer kan lopen omdat ze een nieuwe heup nodig heeft, de zus met een zeer pijnlijke hernia, de vader die al een jaar wacht op een staaroperatie, de oom wiens hartklep gefikst moet worden of de vriendin die met een operatie zo graag haar zware bortskankerbehandeling wil afsluiten. Inmiddels kennen we allemaal wel iemand die door de overbelaste zorg onnodig lijdt.
Fase 2D
Vrijdagmiddag, nog voor de persconferentie met de 5-tot-5-lockdown, kondigde de minister fase 2D af in de zorg. Dat zou in het ergste geval kunnen gaan betekenen dat, om maar een voorbeeld te noemen, ook kankerpatiënten in de wacht moeten worden gezet met hun chemotherapie.
Zover is het nog niet, maar het zit er helaas hard aan te komen als we het aantal besmettingen en daarmee de druk op de zorg niet als de sodemieter weten te verminderen.
Grimme sfeer
Nu is het natuurlijk zo dat we er na bijna twee jaar helemaal klaar mee zijn: de sfeer is een stuk grimmiger en onze lontjes zijn, met of zonder vuurwerkverbod, veel korter. Dus ligt alle misère, uiteraard, aan de politiek, aan Mark en Hugo die wegmoeten, aan de zorg die véél beter georganiseerd zou moeten zijn, aan het veel te lage aantal ic-bedden, aan alle paniek om niks: we weten precies hoe het zou moeten.
Alleen hebben we daar absoluut niets aan, aan al dat chagrijnige commentaar. Er is een acute noodsituatie en die moet nú worden opgelost.
Buitengesloten
De mensen die het hardst schreeuwen dat ze worden buitengesloten, krijgen in de door hun toedoen overvolle ziekenhuizen ‘gewoon’ de zorg die ze nodig hebben. Op dit moment ten koste van de mensen die de zorg het hardst nodig hebben, die pijn hebben, onnodig lijden en misschien zelfs eerder doodgaan.
Zij zijn degenen die worden buitengesloten, want hoe je het ook wendt of keert: de ongevaccineerden houden ons land in een nare en soms zelfs agressieve wurggreep.
Oproep
Daarom een oproep: laten we ons alsjeblieft voor 100 procent aan de maatregelen houden voor alle zieken die nu niet geholpen kunnen worden! Zodat zij zo snel mogelijk toch aan de beurt zijn. Het is het minste wat je als weldenkend mens kunt doen…