Femke: “Ik voel heel sterk dat we van geboorte en dood moeten afblijven”

Femke voert een discussie met een vriendin over euthanasie.

“Jij vindt dus niet dat je zelf mag kiezen wanneer het klaar is?” vraagt mijn vriendin die duidelijk zin heeft in een discussie. “Nou”, zeg ik, “ik vind ‘ik heb gewoon geen zin meer in het leven’ inderdaad geen reden om dood te gaan.”

We hebben het hier al eerder over gehad. Ik word er altijd een beetje jankerig van. Inmiddels weet ik maar al te goed wat haar mening is. Zij bepleit dat ze zelf het recht heeft om haar leven te beëindigen als zij geen trek meer heeft om erin te blijven hangen en dat een ander dat niet voor haar mag bepalen. We zijn het eens over het feit dat abortus en euthanasie bij ondraaglijk lichamelijk en geestelijk lijden moet kunnen, maar die laatste stap kan ik niet nemen: dat ik een pil zou moeten kunnen halen bij de apotheek als ik er klaar mee ben. Dat gaat me veel te ver. Voor mij is dat het toppunt van de individualistische samenleving.

Laten we kijken naar waarom mensen ‘geen zin meer hebben’ of ‘er klaar mee zijn’. Vaak heeft dat te maken met eenzaamheid. Ze zijn al veel naasten verloren en zien dat laatste eindje in een stoel achter de geraniums niet zitten. Daar kan ik heus wel inkomen, maar ik denk dat je dáár dus iets aan moet doen. Hoe kunnen we mensen uit hun isolement halen? Denk dáár eens over na en ga het eenzame mensen vooral niet makkelijker maken om aan middelen te komen waarmee ze het leven uit kunnen stappen. Dit argument raakt wel een snaar bij mijn vriendin. “Maar”, zucht ze, “de wereld zit nu eenmaal individualistisch in elkaar. Dat wordt niet zomaar opgelost, dus mag je mensen de keuze om te willen sterven niet ontnemen.”

Ik zucht ook. Hier gaan we nooit uitkomen, we staan lijnrecht tegenover elkaar. Ik zie het leven als iets waardevols waar je uiterst voorzichtig mee moet omgaan, zij ziet dat anders. Misschien heeft het te maken met mijn religieuze achtergrond. Ik voel heel sterk dat we van geboorte en dood moeten afblijven. Het zijn die paar mystieke dingen die we nog hebben. Natuurlijk zijn er uitzonderingen als de situatie zo nijpend is dat het niet anders kan. Maar voor ‘geen zin meer’ of ‘klaar mee’ kunnen we hopelijk een andere oplossing verzinnen dan de dood.