Hanneke: “Op het achterste van je tong, dáár zit de liefde”

De liefde kent veel geheimen, weet Hanneke Mijnster, maar waar blijft die liefde als je niet eerlijk kunt zijn?

Niet zelden zijn kleine berichten in het nieuws goed voor groot genot. Laatst had ik weer geluk. Bij een kringloop in Hoorn werd een urn met as gevonden. In de vorm van een hartje. Verstopt tussen de waterkoker die niet meer nodig was, het Blokkerservies uit 1989 en de leeggetrokken fotolijstjes. Maar: van wie is die urn? En wie zit erin? Ze willen het weten bij de kringloop, uit de goedheid van hun hart, en uitgaand van een goede afloop. Mijn hoofd draait overuren van zo’n nieuwtje. Want wie loost een urn? Of vergeet ’m? Misschien is het wel een herinnering aan een geheime liefde. Joke mocht niet op de crematie van haar minnaar zijn, maar dankzij haar vriendin Leentje kon ze toch een portie van zijn as bietsen. Het was namelijk best een klein hartje. Een heel mens vang je niet in een bakje van acht bij acht, denk ik, dus misschien is het alleen zijn hoofd wel. Of zijn warme handen. Vast niet zijn ballen, want die toonde hij niet.

De liefde kent veel geheimen. Iedereen is voorzichtig, ook na dertig jaar huwelijk. Niemand laat het achterste van zijn tong zien want er valt altijd wat te verliezen. Bang dat kwetsbaarheid een afknapper is, vertelde de man in de urn niet dat hij ook van Joke hield. Waar zit de liefde dan?

Bang om weer een verloofde te verliezen vertelde Sylvie Meis niet dat ze geen heil zag in een langeafstandsrelatie. Uiteindelijk was Syl vooral niet eerlijk tegen zichzelf. Ze probeerde een modern marriage met haar kunstenaar, die duizend kilometer verderop woonde, maar wel elke dag belde. Was dat genoeg voor haar? Zouden ze digiseks hebben? Zou hij haar ganz geile verhaaltjes vertellen voor het slapen gaan? Ze konden een huwelijk van vier dagen plannen, maar wilden allebei hun carrière niet aanpassen voor de ander. Waar zit de liefde dan?

En twee Rotterdammers, die haben es al helemaal nicht gewusst. Dat ze even gingen voelen zonder condoom, was een foutje. Echt. In het heetst van de strijd zochten zij bewust het lekkerste plekje uit. Nu heeft het beestje ook een naam: stealthing. We voegen hem toe aan de hele rits Engelstalige liefdesleugens: zoals stashing, wanneer je iemand alleen in je eigen holletje laat huizen. Breadcrumbing, wanneer je iemand nog net te leuk vindt om te laten gaan en dus steeds een stukje brood toewerpt waardoor ze hapt. Ghosting doe je zodra je klaar met iemand bent en dat niet eerlijk durft te zeggen. En als je daar dan, zeg zo richting de feestdagen, weer spijt van hebt, dan kun je overgaan op haunting. Met een semi-onschuldige ‘hiiii’ zet je jezelf weer bij je verlopen date op de kalender. Ze komen me stuk voor stuk bekend voor. Wat een slappe hap. Wees gewoon eerlijk. Als je met je kale pik in het potje wil roeren, zeg dat dat gewoon. Als je geen risico’s wil lopen, regel dát dan. En als je hart ook bij Joke was, zeg het. Want op het achterste van je tong, daar zit de liefde.