Nico: “In mijn hoofd bonkte het maar door: blauwe badjas, behaarde benen”

Nico Dijkshoorn gaat op bezoek bij een vriend, die de deur opent in een badjas alsof er niks aan de hand is.

Onlangs belde ik aan bij een vriend. Ik hoorde een hoop gestommel in zijn huis, de deur zwaaide open en daar stond hij, in een badjas. Een blauwe. Op zijn buik hing een knoop. Ik zag borsthaar. Hij vroeg me binnen en liep voor mij uit naar de woonkamer. Op zijn rug las ik de volgende tekst: ‘Slave To The Rhythm’. Zijn slippers klepperden bij elke stap tegen de onderkant van zijn voeten.

Daarna voerde ik bijna een uur lang het ongemakkelijkste gesprek ooit. Ik zat op een leunstoel en mijn vriend hing onderuit op een ingewikkeld zitgebeuren. De gebruikelijke onderwerpen kwamen voorbij. Hoe maak je een goede stoofschotel, waarom waren alle Italianen trots op hun tomaten, waarom wilde zijn dochter geen economie studeren. En het ging over een wagentje dat jarenlang over de planeet Mars had gereden en nu was de batterij op.

Ik praatte wel en lachte af en toe op het goede moment, maar in mijn hoofd bonkte het maar door: ‘Blauwe badjas. Behaarde benen. Ik zie zijn dijbeen. Hij draagt slippers.’ Hij liep naar de keuken en meneer deed net alsof hij gewone kleren aanhad. Ondertussen hoorde ik klepperdeklep.

Met alle kracht die ik in mij had, heb ik niets gezegd over zijn badjas. Eenmaal thuis kreeg Tanja het verhaal plaatsvervangend voor haar kiezen. “Ik zeg het je, Tan, een badjas. Op zijn blote lijf. Eerst dacht ik dat ik hem stoorde bij het naakt schilderen. Dat hoor je weleens, dat mensen naakt gaan schilderen vlak voor een open raam, maar dit was anders. Hoe is het mogelijk! Mijn beste vriend draagt een badjas. En hij leek het niet vreemd te vinden.”

Tanja deed alsof ze luisterde en keek ondertussen televisie. Ik ratelde door. “Languit op de bank, Tan. Met die benen van hem. Hij was vroeger nooit een badjasjongen. Badjassen, die dragen ze in films, als ze net na het vrijen rokend uit bed stappen. ‘Slave To The Rhythm’ stond achter op zijn rug. Waar slaat dat op? Ik heb hem zo vaak zien dansen, altijd uit de maat.”

“Een badjas”, zei ik nog eens hardop. “Vlak voor me, om dat blote lijf. Het rook naar seks in dat huis.” Tanja keek op. Ze vroeg: “Had hij haar op zijn tenen?” Daarna heb ik een kwartier lang met deuren geslagen.