Peter: “Ik wil bewijzen dat ik een terechte, nieuwe Dr. Phil kan zijn”

Peter kon altijd intens genieten van alle drama die zich tijdens een Dr. Phil-aflevering afspeelde. Hij vindt het dan ook superjammer dat er een einde is gekomen aan de show. Maar hij komt met een alternatief: Hij wil exclusief voor alle Libelle-lezers de nieuwe Dr. Phil zijn.

De Amerikaanse televisiepsycholoog Phil McGraw is gestopt. Iedereen heeft vast weleens een aflevering van Dr. Phil gezien. Hij was eerst een tijdje de vaste psycholoog bij Oprah, daarna had hij twintig jaar lang een eigen programma.

Je kent het wel: psycho-entertainment. Er werden live allerlei gezinsproblemen opgelost. In het begin had dr. Phil nog best een aantal herkenbare ‘gevallen’. Leerzaam ook. Hij maakte een paar belangrijke zaken bespreekbaar. Maar ja, de mediawereld; het moest al snel steeds spectaculairder. Smeuïger. Raarder. Gênanter.

Kijken werd een vorm van ramptoerisme.

Dan kwam er een vrouw klagen over de nieuwe ordinaire vriendin van haar ex-man. Die nieuwe vriendin – door de vrouw steeds “die hoer” genoemd – kwam ook in de studio en ging uitsluitend gekleed in goed geoliede ritssluiting op schoot zitten bij haar ex. En de man ging dan vertellen dat hij juist dat bij zijn ex had gemist.

Dr. Phil vroeg vervolgens de man of hij begreep wat dit met zijn ex-vrouw deed. “Nou”, zei de man, “dat zijn ex daar veel van kon leren.” Het publiek joelen en fluiten. En dan loste dr. Phil het op door te zeggen dat “dit niet de manier was om een relatie respectvol te beëindigen”. En dan werd de nieuwe vriendin gedumpt en waren de man en de vrouw weer samen. Opgelost. Gejuich.

Of een moeder die zich zorgde maakte over haar schoonzoon van 175 kilo die haar kleinkinderen elke dag een trog chips en een emmer cola gaf, omdat hij daar zelf ook groot van was geworden. Je begrijpt dat de schoonzoon dan ook op kwam lopen. Niet veel later zijn twee kinderen van allebei tachtig kilo, die huilend uitlegden dat ze pijn in hun knieën hadden en heel vaak werden gepest op school. Dr. Phil stuurde ze naar een diëtist. Opgelost. Gejuich.

Een man die liever met een pony sliep dan met zijn vrouw. Vrouw van de kapper een paardenstaart, opgelost.

Meisje van zestien wilde voor haar verjaardag een Mercedes van 100.000 dollar of ging anders zoeken naar een echt leuke moeder in een pleeggezin. Dr. Phil legde uit dat 100.000 euro wel erg veel was en dat de liefde van een moeder veel meer waard is. En dan noemde de dochter haar moeder een “egoïstisch, gierig tyfuswijf”. Opgelost. Want geweldige televisie.

Langzaam ging ik begrijpen dat de oplossing voor deze best wel vreemde gevallen dus blijkbaar zat in het krijgen van een enorme dosis aandacht. Zo aandachtsgeil als boter. In plaats van in een beschermde omgeving, buiten de openbaarheid, het probleem met de betrokkenen te bespreken en met elkaar te zoeken naar een meer passende situatie, moest dat voor een zaal joelende – stevig opgewarmde – mensen.

Steeds meer mensen worden pas echt persoonlijk als er genoeg publiek bij is. Dat kon Dr. Phil bieden in de overtreffende trap. Daarbij hield de productiemaatschappij van Dr. Phil natuurlijk ook goed de kijkcijfers in de gaten. Voor producenten zijn hoge kijkcijfers pure porno.

Maar goed, dr. Phil die is dus nu gestopt. Het kan zijn dat ik een beetje negatief overkom in dit stuk, maar dat is niet de bedoeling. Sterker nog, ik zou zijn taak – exclusief voor Libelle-lezers – best graag over willen nemen. Als ze me zouden vragen, zeg ik: “Ja!”

Dit is min of meer een open sollicitatie.

Om die kracht bij te zetten wil ik de komende periode met mijn bijdragen bewijzen dat ik een zeer terechte, nieuwe Dr. Phil-kandidaat ben. Ik ben bereid om ook jouw “casus” met naam en toenaam te bespreken voor tienduizenden lezers. Ik zal je zeggen: dat kan een hoop oplossen.

Vooruitlopend op een positieve reactie van de redactie, teken ik...

Dr. Pete