Peter: “Mannen willen graag vrouw zijn, maar let op: voor een tijdje”

Dr. Pete heeft een lijst met stellingen waarmee hij mensen zichzelf op een andere manier laat presenteren. Jij kunt ’m ook doen.

Ik mag regelmatig op congresdagen mensen interviewen. Daarin probeer ik altijd iemand de kans te geven zich op een andere manier te presenteren dan gewoonlijk. Dus niet dieper ingaan op hun vakgebied, maar meer op – zoals Louis van Gaal het zo mooi zegt - “de totale mens.”

Er wordt ook regelmatig gesproken over “de mens achter...” en dan volgt er een naam of een beroep. Dat vind ik behoorlijk raar. Wat zit er dan voor? Dat is toch ook een mens? Maar laat ik daarin niet verzeild raken. Ik probeer iemand beter te leren kennen, met altijd in mijn achterhoofd de vragen: “Wie ben jij?” en “Hoe is het om jou te zijn?”

Ik begin dan altijd met stellingen. Je kunt met ja of nee antwoorden. Kies zo snel mogelijk voor het één of het ander. Niet teveel nadenken. Intuïtief. Daarna praten we over een paar antwoorden door. Op mijn lijstje staat bijvoorbeeld:

• Ik heb wel eens vals gespeeld met spelletjes
• Ik heb wel eens gehuild om een slappe film
• Ik luister heel goed naar mijn lichaam
• Ik ben stronteigenwijs (maar ik ben ook heel lief)
• Ik heb regelmatig gedacht: waar ben ik nou mee bezig?
• Ik word makkelijk verliefd
• Ik kan af en toe somber zijn
• Ik heb vaste rituelen
• Ik lijk op één van mijn ouders
• Ik heb een leuke tijd op school gehad
• Als kind was ik best wel lastig
• In mijn volgende leven wil ik vrouw/man zijn

Die lijst pas ik steeds aan op hoe ik denk dat die persoon bij anderen bekendstaat. Dit is namelijk de kans om dat beeld te veranderen of te nuanceren.

De stelling “Ik lijk op één van mijn ouders” levert altijd een goed gesprek op. Dan worden namelijk de ouders beschreven en legt iemand uit waarom-ie het meest lijkt op één van de twee. Allerlei karaktereigenschappen komen langs, met altijd een plotseling nieuw inzicht waarom je ook minimaal een beetje op die ander lijkt.

Ik wil vandaag even stilstaan bij het antwoord op de stelling: “In mijn volgende leven wil ik best wel vrouw/man zijn.” Die wordt heel vaak beantwoord met ja. Als ik dan vraag wat ze zich daarbij voorstellen, dan is er in het algemeen een behoorlijk verschil tussen de mannelijke en de vrouwelijke uitleg.

Mannen willen graag vrouw zijn, maar let op: voor een tijdje. Als ik vraag wat ze zouden doen als vrouw, dan moeten ze lachen. Alsof ik – als man - direct snap wat ze bedoelen. En dat begrijp ik ook wel. Ze willen met hun mannenkennis in een vrouwenlichaam zitten en daar de hele tijd, als man, mee bezig zijn. Dat is niet de bedoeling van die stelling.

Vrouwen geven een veel filosofischer en spiritueler antwoord. Die willen man-zijn ervaren, dus niet als vrouw. Ze willen weten wat mannelijke macht is. Ze willen ervaren hoe vrienden met elkaar omgaan, begrijpen hoe mannen naar de ander kijken.

Mannen moeten lachen bij hun antwoord. Vrouwen kijken serieus en geïnteresseerd. Moet je nagaan. Daarna gaan we het nog hebben over hun vader en moeder en waarover ze best wel somber kunnen zijn. En het mooie van dit alles is... er wordt altijd veel gelachen.

Ik zou zeggen: maak zelf een lijstje. Zoek het juiste moment, Leg het voor en zie wat er gebeurt.

Succes, Dr. Pete