null Beeld

PREMIUMColumn

Rachel: “Ik kocht een joekel van een leeg wit schildersdoek”

Rachel Lancashire

Rachel wil dat haar zoon kunst gaat waarderen, maar dat is nog niet zo gemakkelijk.

Vorig jaar was ik een dag met mijn zoon in Londen. We hadden allemaal dingen gedaan die hij leuk vond (eten en sneakers kopen) dus aan het eind van de middag was ik aan de beurt. Ik mag nogal graag een museumpje doen, maar mijn zoon heeft niet zo veel met kunst. Daarom koos ik voor Tate Modern omdat ik vermoedde dat hij in elk geval de enorme turbinehal van het museum indrukwekkend zou vinden. Mijn zoon vond bij binnenkomst de grote hal inderdaad: “Whoa!”. Maar het museum zelf kreeg een lauwe: “Mwoah...”

Ik bekeek de collectie, terwijl mijn zoon zichtbaar verveeld achter me aan slenterde. Ergens op de tweede verdieping, in een zaal met een kleine tentoonstelling van louter witte kunstwerken, kwam er ineens toch een reactie. “Dat is zeker kunst met een grote K”, siste hij pissig. Ik herinnerde me nog dat ik toen ik zelf zestien was eenzelfde soort ­reactie had gehad bij een volledig wit werk van de Amerikaanse schilder Jasper Johns. Mijn docent kunstgeschiedenis had me toen uitgelegd hoe kunstenaars door zich te ­beperken tot één kleur juist de aandacht vestigen op textuur, materiaal, vorm, licht en schaduw. Ik deed mijn best het net zo geduldig uit te leggen als mijn docent toentertijd, maar mijn zoon vond het nog steeds hartgrondig stom en belachelijk elitair gedoe.

Een paar maanden later zocht ik iets moois voor op een lege woonkamermuur en ik ­puzzelde met de maximale afmeting van een nog aan te schaffen kunstwerk. Ik wilde iets heel groots maar niet heel overheersends, maar ik wist niet helemaal zeker of dat mooi zou zijn. En dus kocht ik een joekel van een leeg wit schildersdoek en hing het op de ­beoogde plek om zo te kunnen zien wat een groot werk met de ruimte zou doen. “Dat is zeker kunst?” vroeg mijn zoon misprijzend toen hij later die dag thuiskwam. “Ja, met een grote k”, antwoordde ik licht geïrriteerd. “En zonder n of s, zeker”, zei hij terwijl hij de woonkamer weer uitliep.

Rachel (52) is getrouwd met Richard en heeft twee kinderen, Jacob (16) en Zwaantje (15). Ze kan nul push-ups, maar wel de handstand.

Op alle verhalen van Libelle rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@libelle.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden