Roos: “Elke avond nestel ik me naast hem in bed en houd zijn hand vast”

Roos’ mening over slapen is door de jaren heen veranderd, helemaal nu ze merkt dat de kinderen toch écht het beste slapen naast haar.

Toen de jongens geboren werden, had ik een enorme mening over slapen. Dit kwam vooral door opvoedboekjes die benadrukten dat het heel belangrijk is om kindertjes een goede ‘slaaphygiëne’ aan te leren. Dat hield in: niet dreinen, slapen doe je in je eigen bed, gewoon het licht uit en nogmaals: slapen doe je dus in je eigen bed.

Inmiddels zijn de jongens elf en dertien jaar en kan ik wel stellen dat hun slaaphygiëne nogal, eh, apart is. Zo heeft Miró jarenlang last gehad van nachtmerries en slaapwandelen. De enige manier waarop ik hem rustig kon laten doorslapen, was door zelf op zijn kamer te gaan liggen. Blijkbaar was mijn aanwezigheid nodig om hem helemaal te laten ontspannen. Het droeg helaas ook bij aan mijn ontspanning, want ik schrok me telkens de tandjes als hij midden in de nacht slaapwandelend naast mijn bed opdook.

Kortom: ik heb heel wat uurtjes op een matras naast hem gelegen. Momenteel is Róman de onrustige slaper. Hij zit in groep acht en dat levert best wat Cito- en middelbarescholenstress op. Daarnaast speelt hij in de musical Les Misérables. Dat is een hoop voor zo’n klein ventje. Hoewel hij intens geniet van alles wat hij doet, zit z’n koppie soms behoorlijk vol. Daardoor valt hij lastig in slaap. Dus hebben we een nieuwe gewoonte: elke avond nestel ik me naast hem in bed en houd zijn hand vast. Zelf ga ik even twintig minuutjes mediteren en intussen hoop ik dat hij wegdommelt. Dit is vaak niet het geval. Wat dan helpt? Ik durf het bijna niet te zeggen, maar… Meneer slaapt het lekkerst naast mij.

Dus ja, opvoedgoeroes, ik beken schuld; ik neem hem regelmatig mee naar mijn eigen bed. De mensen zullen er wel schande van spreken, maar als kind was ik vaak bang ‘s nachts en dat wil ik niet voor mijn eigen kroost. Daarom lap ik slaaphygiëne totaal aan mijn moederlijke laars.

Sinds deze week is het nog gekker. Rond kerst heb ik een hondenmand gekocht die zo groot is dat je zelf naast de hond kunt liggen. Briljant bij de open haard. Wat blijkt? Ook briljant om als veilig nestje op je bed te leggen om daarin in slaap te vallen. Afgelopen nacht lag er dus een elfjarige in een hondenmand naast mij in het grote bed. Daar heeft geen enkel boekje het over. Lekker geslapen hebben we wel.