Roos: “’s Avonds loop ik altijd met mijn sleutels in mijn hand, laten we dáár de discussie over voeren”

Ondanks de slechte reputatie van de term, kan Roos Schlikker er niet langer omheen: ja, ook zij is een feminist.

Mijn moeder, toch opgegroeid in de tijd van de Dolle Mina’s, keek vaak wat afkeurend als het woord feminist viel. Nu hadden feministen in mijn jeugd ook een reputatieprobleem. Steeds weer kwam het clichébeeld naar voren van sjekkies draaiende, behaloze vrouwen met oksel- en beenhaar, die blèrden baas te willen zijn in eigen buik. Dat laatste vond mijn moeder natuurlijk ook, maar dat onvrouwelijke, ze had er moeite mee. Eerlijk gezegd nam ik dat idee een beetje over. Feminisme leek me altijd zo boos, zo niet vrolijk. Ik heb moeite met feminisme dat regels oplegt. Sommige mensen zijn zo strikt in de leer dat ze praten over vrouwen die zich door mannen ‘een deeltijdbaantje in laten rommelen’. Hoe denigrerend. Ja, je financiële onafhankelijkheid opgeven omdat je drie keer per week je nagels wil laten doen, vind ik niet verstandig, maar veel deeltijdvrouwen maken die keuze heel bewust.

Sterker, zelf heb ik ook parttime gewerkt. Niet omdat mijn man me die positie in rommelde, dat deed het leven. Twee dreumesen en de mantelzorg voor mijn psychisch verwarde moeder lieten me woensdag vrij nemen en vrijdag vaak ook. Tegenwoordig ben ik zelfstandige. Ik kan ’s nachts tikken als het moet, maar in vaste dienst had ik beslist salarisuren ingeleverd. Had ik het daarmee verpest voor de seksegelijkheid in de toekomst? Dit starre denken past me niet. Ik wil geen oordeel hebben over keuzes die vrouwen in vrijheid maken, maar ik ben wel pleitbezorger van de vrouwenzaak.

Het woord vrijheid kennen vrouwen vaak minder goed dan mannen. Besnijdenis bestaat, femicide (vrouwenmoord) komt veel vaker voor dan je denkt, seksisme is op veel werkvloeren heel normaal. Wie denkt dat het wel meevalt, moet eens om zich heen vragen hoe veilig vrouwen zich voelen als ze ’s avonds in het donker naar huis moeten lopen. Ikzelf heb standaard mijn sleutels in mijn hand, zodat ik kan uithalen mocht ik worden belaagd. Dat hoort niet zo, maar we doen het wel. Laten we dáár de discussie over voeren. Zolang vrouwen worden vermoord puur vanwege hun vrouw zijn, wonen we niet in een echt beschaafde samenleving. Dus ik zeg het nog maar eens luid en duidelijk: ja, ik ben een feminist.