Roos: “Seksisme is al zo oud als de baard van Sinterklaas”

Vrouwenhaat komt nog steeds heel veel voor. Niet alleen in het buitenland, ook in Nederland. Ook Roos heeft hier helaas vaak mee te maken.

Zomaar een doodgewone nieuwsdag in het afgelopen jaar. De krant opent met een verhaal over grensoverschrijdend gedrag op tv, het zoveelste stuk hierover. Ik scan op Twitter de reacties. ‘Wat is er nou bewezen?’, schrijft ene Joerie. ‘Die vrouwen moeten niet zeiken’, vindt Max. Ik frons. Er komt een nieuwsalert binnen, in een andere stad is een vrouw doodgeschoten. Vermoedelijk door haar vriend. Het zoveelste geval van femicide, vrouwenmoord.

Niet lang daarna zie ik op een nieuwspagina een verslag van een buurtbijeenkomst, waar de burgemeester van Amsterdam aanwezig was. Burgers mochten hun mening geven over de toekomst van de rosse buurt. Een keurige dame stond op, ze hield een mooi verhaal en sloot af door burgemeester Femke Halsema weg te zetten als een hoerenmadam. De reactie van Halsema was duidelijk: “U spreekt hier tegen de eerste vrouwelijke burgemeester van de stad. Een man had u nooit een hoerenmeneer genoemd.”

Ik moet ervan zuchten. Of je het nu met Halsema’s beleid eens bent of niet, in dit geval heeft ze gelijk. Wat moet het vermoeiend zijn om steeds te moeten wijzen op seksisme. Toch is dat helaas nog hard nodig. Al deze voorbeelden geven aan: vrouwen zitten in de hoek waar (soms letterlijk) klappen vallen. Dat is niet nieuw, seksisme is zo oud als de baard van Sinterklaas. Onbegrijpelijk dat we geen stap verder lijken te komen. Een vrouw die zegt dat een man haar al te seksueel heeft benaderd, zal het er wel naar gemaakt hebben, het is gebruikelijk dat vrouwelijke politici continu worden uitgescholden en de Blijf-van-mijn-Lijfhuizen zitten vol.

Zelf word ik er ook mee geconfronteerd. Als mensen het niet eens zijn met iets wat ik schrijf (voor de duidelijkheid: dat mag), is het woord ‘hoer’ zelden ver weg. Soms vraag ik me af of het seksisme erger wordt. Misschien, maar het kan ook zijn dat het me nu pas opvalt. Dat is helemaal beroerd, want dat betekent dat ik vrouwenhaat lang normaal heb gevonden. En wat normaal is, blijft in stand. Dus misschien kunnen we met elkaar afspreken: schelden is niet normaal, moorden is niet normaal, je handen over iemands lijf laten zwerven is niet normaal.

Het is 2023. We voeden een generatie op die, naar ik hoop, een stuk respectvoller zal omgaan met vrouwen. Tijd voor een nieuw normaal.