Waarom kreeg ik eigenlijk nooit een dickpic?

‘Be careful what you wish for’, luidt het spreekwoord, maar ik ga me er toch aan wagen. Ik was er, net als Libelle.nl, dat nu 25 jaar bestaat, best vlot bij toen het internet en alle social kanalen hun intrede deden. Met alle voor- en nadelen van dien.

“Je bent hier best wel handig mee, hè”, knikte mijn toenmalige, ietwat morsige hoofdredacteur jaren geleden goedkeurend, toen hij mij op de redactiecomputer bezig zag. Dat was een kolossaal apparaat dat een vaste plek had op mijn bureau, naast de volle asbak, met een snoer naar het toetsenbord en de muis. Het zal eind jaren ’90 zijn geweest.

Soms denk ik dat dat slechts een paar jaar terug is, terwijl het inmiddels alweer bijna een kwart eeuw geleden is. Pf, wat vliegt de tijd. Mijn eerste mobieltje was zo’n uitschuifding met een vrij lange antenne erop, waarmee ik in geval van nood kon bellen of gebeld kon worden. Mijn lief kocht ’m en belde me opgewonden op kantoor: “Raad eens waar ik nu sta? Op het parkeerdek van de supermarkt!” Ik weet nog dat ik dacht: wat móet je ermee? Tegenwoordig kan ik me bijna niet meer voorstellen hoe een leven zonder laptop of mobieltje eruitzag.

Van mijn collega’s – twintigers en dertigers – hoor ik dat het best veel voorkomt dat er ongevraagd een piemelfoto ‘in hun DM slidet’. Hoewel ik geen voorstander ben van grensoverschrijdend gedrag, vraag ik me toch af waarom ik er nooit een kreeg. Lag het alleen aan de digitale techniek? Ben ik er inmiddels te oud voor of zijn de mannen van mijn leeftijd te netjes opgevoed?

Destijds had ik toch heus 3444222557444222 moeten intikken op het numerieke toetsenbordje van mijn telefoon om een dickpic te vragen. Niet dat ik dat deed, hoor, want niet alleen heette dat toen nog niet zo, het kwam ook niet in je op om foto’s van je geslachtsdelen te eh... delen. Digitaal flirten? Dat was nog niet uitgevonden. En het overhandigen van een bij de HEMA afgedrukte naaktfoto van jezelf was zelfs in die tijd not done.

Je hield je sms-jes op je mobieltje een beetje kort, want mán wat een gedoe met die cijfertjes. Net iets te lang of te kort op het knopje en je had de verkeerde letter te pakken. Foto’s maken of versturen kón nog helemaal niet. Een camera op je telefoon? Hahaha! Wat een gekkigheid.

Ik werkte als twintiger en dertiger als een van de weinige vrouwen op de redactie van het jongemannenblad FHM, een uitstekende omgeving voor ‘ongewenste’ aandacht zou je denken. De mannelijke collega’s gedroegen zich echter allen volkomen voorbeeldig, er viel geen onvertogen woord, ze waren zeer respectvol, er werden geen speelse tikken op billen uitgedeeld... Het was misschien wel de leukste, gezelligste en meest creatieve periode uit mijn carrière. Ik heb er ontzettend veel gedaan, geleerd en gezien, maar mooi geen dickpics.

Ik voel me toch een beetje buitengesloten. Dit voelt alsof ik de enige ben in een hele groep vriendinnen naar wie de barman níet knipoogt. Ben ik niet mooi/leuk/sexy genoeg? Afijn, voor al mijn mannelijke leeftijdgenoten die ook wel eens willen weten hoe dat nou is, het versturen van zo’n foto: 777733663 66883-337777

PS: Als je, net als ik, van een spannend verhaal houdt, dan is de erotische thriller De stagiair ook iets voor jou. Voor maar €14,45 krijg je het thuisgestuurd. Aanrader!