Wieke: “Wat zijn jouw hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar?”

Wieke blikt terug op het afgelopen jaar.

Top of flop? Leuk spelletje, dat kan ontaarden in zowel lachen als huilen. Dat nam ik mee van de film Kerstappels. Ga ’m vooral kijken als je ’m nog niet hebt gezien.

Wat zijn jouw hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar? Het leek me een leuk gespreksonderwerp voor het geval er stiltes vielen tijdens het kerstdiner. Maar daar hoefde ik natuurlijk niet bang voor te zijn.

Iedereen in onze familie wil namelijk graag gehoord worden en als het gevoel ontstaat dat niemand luistert, wordt er gewoon iets harder geschreeuwd. De jongste aan tafel, 3 jaar, riep vrolijk dat de kippenpoot, waaraan hij smakelijk zat te knagen, ‘gelukkig allang dood was’. Kleindochter van 14 wilde graag chocomel in een wijnglas, want dan was het net Baileys. Hoe weet dat kind wat Baileys is? Haar moeder vroeg zich dat niet af, zij had niets gehoord en oma hield haar mond. Ik vind chocomel in een wijnglas behoorlijk onschuldig en best leuk. Tijdens de maaltijd sjeesden de jongste jongetjes onder de tafel door met de treintjes. Ze waren er allemaal, iets waar ik altijd blij van word. Top dus.

De grootste flop van dit jaar? De oorlog in Oekraïne. Een ellendig schandaal. Mijn vriendin heeft een Oekraïense moeder met haar zoontje in huis. Wij kennen ze inmiddels en wat toch top was: dat lieve, innemende joch van 11 maakte voor ons een schilderij. Het hangt in mijn werkkamer en als ik er naar kijk, kan ik wel janken om dat leuke, bijzondere kind, dat alles kwijt is: huis, vriendjes, school en zijn oma. Hun bestaan is allesbehalve zeker. Hier is hij veilig, maar zijn moeder is er erger aan toe dan hij. Ze vindt het verschrikkelijk om haar onafhankelijkheid kwijt te zijn. Van een goede baan naar geen baan en je hand ophouden. Voor deze twee, en zoveel anderen wereldwijd, is er geen kijk op een top. Alles is flop. Ze zijn blij dat ze hier onderdak hebben, zonder in elkaar te krimpen van het luchtalarm. Al schrikken ze zich ongelukkig van het knalvuurwerk (wat zou het top zijn als dat verboden werd). Maar de onrust en de angst is dag en nacht present.

Een jaar zit vol toppers en floppers, dat hoort bij het leven. Maar wat is het ongelijk verdeeld. Gelukkig merk ik om me heen dat er meer lieve mensen zijn dan lieden die altijd jeremiëren over wat er niet deugt en naar anderen wijzen als het gaat om dingen die niet goed gaan. Doe zelf eens wat!

Kijk om je heen en je ziet wie er een steuntje in de rug kan gebruiken. Ik werd blij van die anonieme gever die zomaar honderden euro’s in enveloppen stopte en die bij mensen in de bus deed. Mensen bij wie het water aan de lippen stond. Structureel lost het niets op, maar als je moet wachten tot overheden tot actie overgaan, duurt hulp nu eenmaal veel langer. Aan de zijlijn wachten op actie lost zeker niets op.

Ik begrijp best dat er mensen zijn die altijd roepen dat we eerst ons eigen volk moeten ondersteunen. Maar dat wij in Nederland zijn geboren, is een voorrecht. Je hebt pas echt wat te piepen als je in een land moet wonen waar de bommen je om de oren vliegen, of waar de onderdrukking zo groot is dat je niet vrijuit durft te leven. Ik hoop dat volgend jaar een beter jaar wordt en dat de wereldleiders hun kop erbij houden. En dat onze aandacht voor degenen die het minder hebben getroffen dan wij, niet zal verslappen. Nou, dat was een beste preek. Ik wens jullie een mooie jaarwisseling, zonder ongelukken!