Dagboek Koen: “In haar ogen zit geen spoor meer van herkenning”

Als verrassing ga ik Loretta ophalen van haar werk. Ze had vroege dienst. Dan hebben we nog mooi de tijd om in Egmond langs het strand te wandelen, dacht ik. Haar collega groet me wanneer ik binnenkom. “Loretta is even met een bewoner bezig in de badkamer, ik roep haar even.”

Ik schuif aan de grote tafel waar drie bewoners aan zitten. “Goedemiddag! Lekker weertje hè?”

Een oude dame begint te schaterlachen. “Lekker weertje, lekker weertje”, doet ze me na. Een man met een grote babypop in zijn armen vindt het ook tamelijk lollig. De derde vrouw reageert niet. Ze zit zo ver voorovergebogen dat ik enkel haar kruin zie. Dan pas heb ik door dat het Babs is.

Alleen maar leegte

“Hee Babs. Barbara?” Nu richt ze langzaam haar hoofd op. Uit haar mondhoeken druipt speeksel. Ongelofelijk, deze vrouw die zichzelf zo sjiek vond dat ze met een hete pieper in haar keel sprak, en nooit iets kocht in de uitverkoop. Toen Maud en ik een relatie kregen was het overduidelijk dat ze mij beneden haar stand vond. “Ze doen in boten, maar het zijn evengoed arbeiders”, zei ze tegen haar dochter. Als ze toen had geweten dat ze ooit hier zou zitten met een luier om haar billen, zou ze waarschijnlijk van een brug zijn gesprongen. “Hoe gaat het met je Babs?” Ze kijkt me onbewogen aan. In haar ogen zit geen spoor meer van herkenning, alleen maar leegte.

“Niet goed, dat zie je toch?”, zegt de vrouw die me eerder nadeed. “Of vind jij dat goed?” Ze doet een felle hoofdknik naar Babs. “Dat leeft niet meer.”

“Dat zal toch wel meevallen?” Maar de vrouw heeft gelijk. Ik neem me voor om vanavond nog lid te worden van de euthanasievereniging. De laatste club waar ik ooit lid van wilde worden, maar dít wil ik niet...

De cirkel van het leven

“Hee kanjer!”, haalt Loretta me uit mijn overpeinzingen. “Wat gezellig. Ik ben net klaar.”

Hand in hand lopen we over het strand. Ik deel mijn gedachten die ik eerder had over dat ik het nooit zover zou willen laten komen zoals bij Babs. Loretta heeft verrassend genoeg een totaal andere visie. “Wanneer we geboren worden zijn we nog onbewust van ons bestaan en volledig afhankelijk, deze mensen eindigen ook zo. Dat is de cirkel van het leven.”

Benieuwd wat hieraan vooraf ging? Dat lees je hier.