Dagboek van Koen: “Wat bezielt een moeder om haar kind weg te doen?”

Benieuwd wat hieraan vooraf ging? Dat lees je hier.

Kai is weer een paar uurtjes onder de pannen bij mijn dochter, dus ik kan snel wat werk verrichten. De afvoerpomp op mijn klipper moet vervangen worden, en dit soort secure klussen besteed ik liever niet uit. Na een paar uur in het bedompte ruim ben ik blij dat ik mijn nek weer kan strekken. Terwijl ik mijn handen was, staar ik uit het raampje dat uitzicht geeft op de steiger. Ik zie twee paar benen van een stel dat hand in hand langs me heen loopt. Als ze richting de kade lopen, zie ik ze pas ten voeten uit. Ik schrik me rot: zijn dat niet Lot en haar bodybuilder-vriend?

Ik zet de kraan uit en haast me naar buiten, maar als ik bovendeks kom zijn ze ineens verdwenen. Was dat echt Lot of meen ik haar te zien in iedere willekeurige voorbijganger. Gisteren in de supermarkt, dacht ik ook al dat ik haar zag. De meid, die bij nader inzien niet ouder was dan zestien, keek me aan met een blik van: wat moet je? Toch waren ze het nu volgens mij echt. Wat bezielt een moeder om haar kind weg te doen? Dan ben je niet normaal.

We zijn met allerlei deskundigen in de weer, en zij zeggen dat er een kans bestaat dat de moeder daartoe gedwongen werd. In dat geval heeft ze nog wel kans haar kind terug te zien, omdat de omstandigheden de oorzaak zijn. Ik weet het niet, maar ik sta toch mooi even te trillen op mijn benen nu. Ik moet er echt niet aan denken om dat kleine manneke nog af te staan.

Ik haal Kai op bij Maud. Rosa had hem meegenomen naar haar moeder, maar zij is zelf inmiddels naar haar werk. Dit voelt toch niet helemaal oké; mijn ex die op het kind past uit mijn buitenechtelijke relatie. Ik verwacht dan ook dat Maud daarover begint als ik haar geërgerde gezicht zie, maar ze zegt: “Je had me dit wel eens kunnen vertellen, Koen!” Met haar handen in haar zij staat ze voor me. Achter haar zie ik John op de bank zitten. “Dit zijn belangrijke dingen, en dan is het vervelend als ik daar via Rosa achterkom.”

“Natuurlijk”, mompel ik. “Ik probeerde je wel te bellen maar…” Kai zet het plotseling op een krijsen. Hij wil duidelijk weg nu ik er ben. Ik groet John nog achter Maud haar rug en maak dat ik wegkom.