Dagboek van Koen: “Zal ik een prinsenpak huren en Loretta opwachten op een wit paard?”

Benieuwd wat hieraan vooraf ging? Dat lees je hier.

Er zijn inmiddels zoveel mogelijke huwelijksaanzoeken door mijn hoofd gegaan dat mijn brein er bijna van uit elkaar barst. Ik kan een prinsenpak huren en haar op het werk halen op een wit paard. Dit is misschien wel het meest extreme idee.

Ik heb gedacht aan een boottocht door de grachten van Amsterdam, en dat we op een bepaald moment ergens langs varen waar haar naam groot op staat. We gaan aan wal en dan komt er een ober uit een restaurant met twee glazen champagne op een dienblad. Best een haalbaar plan. Ik kan Loretta meenemen naar Parijs en het onder de Eiffeltoren vragen. Dat heb ik op YouTube gezien, maar dan is er natuurlijk een kans dat andere toeristen dat gaan filmen en ik weet niet of ze dat trekt.

Overigens kijk ik me suf naar huwelijksaanzoeken online en de meeste daarvan vallen dusdanig in het water, dat ik met afvraag of ik het wel zo groots moet aanpakken. Thuis met een goed glas wijn, is ook zo saai. Nee, Loretta verdient een bijzonder aanzoek. Zo bijzonder dat ik overweeg om het management van BLØF te benaderen, met de vraag of ik haar tijdens een concert van haar favoriete Nederlandse band ten huwelijk mag vragen.

Ik heb al naar een bedrijf gebeld dat met een spandoeken door de lucht vliegt. Natuurlijk heb ik gedacht aan een zeiltocht waarbij ik al onze familie en vrienden uitnodig voor een surpriseparty en dan op een knie zak. Een zeiltocht is alleen best gevaarlijk voor Kai, die nog geen gevaar kent.

Ik zou haar ten huwelijk willen vragen in de intimiteit van een romantisch dinertje en dat bij het dessert een doosje met de ring wordt gepresenteerd. Dat is misschien wel het meest haalbare plan, maar niet bijster origineel. Toch zal ik mijn keuze snel moeten maken, want gisteren begon ze alweer over dat we iets moeten “regelen” voor Kai.

Toch ben ik niet meer gebouwd op dit spitsuur. De ouder zijn van een peuter zijn, terwijl dit de drukste tijd van het jaar is qua verhuur van de boot. En ondertussen race ik met mijn volle kop van de jachthaven naar het centrum van de stad omdat de verlovingsring klaar is die ik heb uitgekozen.

De geelgouden ring met witte diamant fonkelt me tegemoet. De juwelier pakt hem tergend traag in, terwijl hij zalvend praat over dat er nooit eerder zoveel werd getrouwd als dit jaar. Ik denk vooral aan de crèche die zo dichtgaat. Wanneer ik eindelijk de ring in mijn broekzak heb, en terug ren naar de parkeerplaats zie ik een auto niet die van links komt...

Stomkop! denk ik nog, daarna wordt het zwart.