PREMIUM
Dagboek van Maud: “John reageert verbaasd als ik aanbel: ‘Maud, ben je iets vergeten?’”
Na een lang weekend Milaan, gaan Maud en John ieder naar hun eigen huis. Tot Maud wordt gebeld door haar ex Koen...
“Wat bedoelt u, mevrouw?”, vraagt de taxichauffeur over zijn schouder.
“Ik wil dat u teruggaat naar het vorige adres.”
“Waar we net die meneer hebben afgezet?”
“Klopt.”
“Oké dan, de klant is koning”, zegt hij. Ik druk het nummer van Koen in. “Hé Maud. Je hebt eindelijk mijn berichten gelezen.”
“Ja, Koen, heb ik. Wat klopt er volgens jou niet aan John?”
“Ik ben blij dat je niet meteen in de verdediging schiet. Hij schijnt zijn zus te hebben vermoord, heb ik via via vernomen.”
“Via via?”, vraag ik. “Kun je specifieker zijn?”
Even blijft het stil. “Ik heb beloofd mijn bron niet kenbaar te maken.”
“Koen, toe nou, we zitten niet in de rechtbank.”
Dan komt het hoge woord eruit. “Suus belde me…”
Niet fris
Ik ben stomverbaasd. Heeft mijn vriendin Suus daadwerkelijk Koen als medestander gezocht?
“Zij maakt zich zorgen en kwam met dit verhaal. Dus toen ben ik er zelf ingedoken en wat ik tegenkwam, is niet fris.”
“Dus je bent een soort rechercheur geworden?”
“Je kunt wel flauw doen, Maud, maar we proberen je alleen maar te helpen. Hoe denk je dat de kinderen zullen reageren als ze dit verhaal horen?”
We?!
“Dank voor je medeleven, Koen, maar als er weer eens iets is, bel mij dan eerst, voordat je je eigen conclusies trekt.”
“Maud, ik…”
Ik hang op.
“Zo, daar zijn we weer”, zegt de chauffeur. “Kan ik nu met u afrekenen?”
“Laat de meter nog maar even doorlopen. Ik ben zo terug.” Ik wacht zijn antwoord niet af en stap uit de taxi.
De waarheid
John reageert verbaasd als hij de deur open doet. “Maud, ben je iets vergeten?”
“Ja, jou.”
Hij lacht schaapachtig. “Mij? Hoe bedoel je?”
“Het is misschien een rare vraag, maar ga je mee naar mijn huis?”
“Waarom heb je dat ineens bedacht?”
Johns vertwijfeling is ontwapenend. Ik pak zijn hand en kijk in zijn vragende ogen.
“Dit weekend was álles voor mij. Ik denk dat het ook voor jou zo was…” Ik houd even in. Hij knikt. “Toen ik jou hier achterliet, werd ik plotseling weer onzeker. Ik was bang dat je toch niet met me verder wilde.”
“Ik wilde jou juist vrijlaten in je keuze. Het is nogal veel wat ik je verteld heb. Misschien dat je daardoor toch liever afstand neemt.”
“Dit gebeurt als mensen voor elkaar gaan denken. Daarom ben ik teruggekomen. Ik wil niet dat dit fantastische weekend tussen ons eindigt. Ik wil dat we bij elkaar blijven, en niet dat je weer verdwijnt, zoals de laatste keer.”
Nu kijkt hij weg van me. “Vluchten is mijn tweede natuur geworden. Het verhaal over mij is groter geworden dan de waarheid. Het zal me altijd blijven achtervolgen. Ik wil je daarin niet meeslepen.”
“Waarschijnlijk heb je gelijk, want nu proberen mijn ex en mijn beste vriendin me voor je te waarschuwen. Dat maakt me juist heel bewust van jouw situatie. Het is alsof er constant op je gejaagd wordt, dat moet afschuwelijk zijn. Ik laat je niet alleen, John. Dus ik ben gekomen om te vragen of je bij me komt wonen.”
Benieuwd wat hieraan vooraf ging? Dat lees je hier.
Koen, de ex-man van Maud, schrijft ook iedere week in zijn dagboek. Zijn verhalen lees je hier.
