PREMIUMColumn
Dagboek van Maud: “Mijn hemel, hoe kom ik zo snel mogelijk van deze man af?”
Maud gaat nietsvermoedend naar een feestje met haar collega, waar ze de date blijkt te zijn van ene Ronald.
Benieuwd wat hieraan vooraf ging? Dat lees je hier.
“Hi Ronald, ik ben Maud”, zeg ik als hij weer rechtop is gaan staan. “Fijn dat ik vandaag jouw beste versie van jezelf ontmoet.”
“O, wacht”, zegt hij, waarna hij zijn pruik weer opzet. “Daar hoort dit haar ook bij.”'
“Dus jij vindt kaalheid niet bij je persoonlijkheid passen?”, vraag ik.
“Ik merk dat ik met een slimme dame te maken heb”, zegt hij quasi serieus. “Kan ik je een drankje aanbieden?”
Ik kijk om of ik Anouk nog kan ontdekken, maar die is inmiddels foetsie. Lekker dan, ik ben er gewoon ingeluisd. Hoewel, een spontane date is misschien best leuk.
Ronald is vooral heel druk. Hij maakt grappen als een mitrailleur, is enorm beweeglijk en als hij praat voel ik kleine druppeltjes speeksel op mijn gezicht landen. Ik weet het niet… Na een halfuur heeft hij door dat mijn aandacht verslapt. “Praat ik te veel?”
“Nee hoor”, zeg ik.
“Als mensen ‘hoor’ achter aan de zin zeggen, weet je dat het ze het eigenlijk niet menen”, zegt hij ad rem. “Maar ik snap het wel hoor. Ik heb ADHD, dat is pas onlangs gediagnostiseerd doordat mijn beide kinderen het bleken te hebben. De medicijnen kwamen te laat om mijn huwelijk nog te redden. Hahaha!”
Mijn hemel, hoe kom ik van deze man af? “Vervelend voor je”, zeg ik mat.
“Weet je wat het is, Moon…”
“Mijn naam is Maud.”
“O ja, Maud. Je optimale zelf zijn is vaak helemaal niet zo leuk voor een ander. Neem mij nou, wie houdt het langer dan een uur met deze stuiterbal uit? En dan heb ik ook nog eens geen haar.” Hij trekt zijn pruik weer af. “Waardoor ik er ook nog als een stuiterbal uitzie, hahaha!”
“Hebben jullie het een beetje gezellig?”, vraagt Anouk die bij ons komt staan.
“Heel gezellig, hoewel Maud – leuke naam trouwens – dat nog niet durft toe te geven”, praat hij alweer voor zijn beurt. “Snap ik wel. Je wil nooit te eager overkomen op zo’n eerste date, hè!”
“Ja, zoiets”, zeg ik met een geforceerde glimlach.
“Vertel eens, waar kennen jullie elkaar van?” Zijn blik gaat tussen ons heen en weer.
Omdat ik niks zeg, geeft Anouk maar antwoord. “Wij zijn collega’s in een verloskundepraktijk.”
“Jullie verlossen! Wat leuk!”, gaat Ronald er gretig op in. “Ik ben zelf ooit gered door een verloskundige met zo’n ouderwetse tang. Als je goed kijkt, kun je nog steeds de littekens aan weerszijden van mijn hoofd zien.” Hij buigt zich naar ons toe en wijst naar de plek waar we zouden moeten kijken. “Als die vrouw me toen niet in de tang had genomen, had ik hier nu niet met jullie staan praten, hahaha.”
Ik kan er niet meer tegen. “Sorry, ik moet even naar de wc.” Ik draai me om en loop weg. Pfff, ik zou liever met vrouwen gaan daten als dit het overschot is aan vrijgezelle mannen. Bij de wc zie ik een man staan die ik ken. “Jurgen, wat doe jij hier nou?”, vraag ik verrast. De man draait zich om, het blijkt Jurgen helemaal niet te zijn. “O, sorry”, zeg ik met een rood hoofd. “Ik dacht dat je iemand anders was.”
“Story, of my life”, zegt de man sip. “Mijn optimale zelf lijkt altijd op een ander.” Daarna loopt hij met afhangende schouders door. Zie je wel, het overschot aan mannen…
Koen, de ex-man van Maud schrijft ook iedere week in zijn dagboek. Zijn verhalen lees je hier.
