Dorothy (64): “In mijn eentje wakker worden went nog niet echt. Daarvoor is het nog te kort geleden dat Jaap overleed. Toch voel ik me best goed vandaag.
Gisteren was een bijzondere dag. Met mijn dochter, Jaaps zoons en nog wat dierbaren stonden we aan de IJssel, op de plek waar Jaap zo graag ging vissen. Het was zijn wens dat zijn as daar zou worden uitgestrooid.
De brief
De avond ervoor schreef ik een brief aan Jaap. Die heb ik verbrand en vermengd met de as in de strooikoker. Na het uitstrooien over het water wierpen we er allemaal een witte roos achteraan. Daarna gingen we ergens eten. Het was mooi om het zo te doen, want het brengt me een stapje verder in mijn rouwproces. Zo voelt het. Het lukt me steeds beter de fijne herinneringen aan mijn jaren met Jaap te koesteren. We zijn te kort samen geweest, maar het leven met hem was prachtig.
Trouwplannen
Naast mijn baan ben ik ook buitengewoon trouwambtenaar. Vandaag ga ik op huisbezoek bij een ouder stel met trouwplannen. Ze hebben elkaar online ontmoet terwijl ze allebei nog in een relatie zaten, vertellen ze. Net als Jaap en ik, schiet door me heen.
Romantische rondleidingen
Negen jaar geleden kreeg ik een vriendschapsverzoek van hem op Facebook. Best vreemd, want ik kende hem niet. Ik keek naar een foto van een aantrekkelijke man en vroeg me af wat hij van me wilde. Op dat moment was ik niet gelukkig in mijn huwelijk. Jaap bleek voor zijn werk een rondleiding te willen bij RTV Oost, waar ik werk. Na een tijdje chatten, spraken we af om een keer koffie te gaan drinken. Het klikte op alle fronten tussen ons. Ik was totaal in de war. Ook Jaap was niet gelukkig getrouwd. Na een aantal ontmoetingen zei hij: ‘Dorothy, het gaat me niet meer om RTV Oost, het gaat me om jou.’ Het heeft nog een tijd geduurd voordat we er uiteindelijk voor kozen om met elkaar verder te gaan. In 2017 gingen we samenwonen.
Levensgenieter
Jaap was een mooie man en een goed mens. Een echte levensgenieter. We voerden intense, diepgaande gesprekken, maar we konden ook enorm lachen samen. Hij daagde me uit. Hoe cliché het ook klinkt, het voelde of we voor elkaar waren gemaakt.
Overlijden
‘Do, ik word niet oud’, zei hij weleens. Ik had geen idee waarop hij dat baseerde. Oké, hij rookte, maar verder was hij ontzettend sportief. Misschien voelde hij toch iets aankomen? Op een dag in april werd hij niet lekker tijdens een wandeling. Hij had die ochtend intensief gesport, dus hij dacht dat het waarschijnlijk daardoor kwam. Thuis ging het wel weer. Hij wilde beslist niet dat ik de huisartsenpost belde. Dat deed ik wel toen hij ’s nachts ziek werd en moest overgeven. Het bleek een hartinfarct te zijn. Twee uur later overleed hij in het ziekenhuis.
Had ik het maar wel gedaan
Ik luister naar het verhaal van het stel dat ik binnenkort in de echt zal verbinden. Zij gaan trouwen, Jaap en ik hebben dat niet gedaan. Hij heeft me twee keer ten huwelijk gevraagd, maar ik vond het niets toevoegen. Had ik het maar wél gedaan, dacht ik na zijn dood. Hij wilde het zo graag.
Dankbaar
Als ik even later op mijn werk ben, spreken collega’s me aan. Op Facebook hadden ze de foto’s van onze ceremonie bij de IJssel gezien. Ik krijg alleen maar positieve reacties, en daar ben ik blij mee. Het is goed dat Jaap eerder is overleden dan ik, denk ik als ik aan het einde van de dag naar huis rijd. Het klinkt misschien gek, maar daar haal ik veel troost uit. Hij kon minder goed alleen zijn dan ik. Natuurlijk heb ik veel verdriet, maar ik red het wel. Ik heb leuk werk, veel vrienden, een lieve dochter en een goed contact met Jaaps kinderen. Ik ben dankbaar dat ik zo’n grote liefde heb gekend.”
