Jacqueline (46) besloot na een flinke kater om definitief te stoppen met alcohol drinken. Even voelde het alsof haar leven over was. “Vrijdag 22 juli 2016, de dag waarop ik stopte met alcohol, staat in mijn geheugen gegrift. Ik heb een leven vóór en een leven na die datum. Na die vrijdag heb ik geen druppel meer gedronken. Sterker: ik heb er mijn werk van gemaakt en begeleid nu anderen die willen stoppen met drinken.”
Ontwennen
“De film 28 Days met Sandra Bullock heb ik die eerste maand elke dag bekeken. Ook heb ik me, op het obsessieve af, verdiept in het fenomeen ‘alcohol’. Lezen, googelen, films kijken... Hoe meer ik ‘leerde’, hoe meer de psychologie achter drank me duidelijk werd. Hoe drank bij elk evenement om de hoek komt kijken: etentjes, een borrel met de buren, een avond weg met vriendinnen, feestdagen – drank is er altijd. Het is een smeermiddel en daardoor is het zo lastig om ermee te stoppen.
Verder was ik opvallend moe. Die eerste maand ging ik vaak al om acht uur ’s avonds naar bed. Dat hoor ik ook terug van mijn cliënten, dat ze na het stoppen zo moe zijn. En dat klopt, je lichaam moet namelijk herstellen van de alcohol. Het is gif, waardoor het lichaam doorlopend in een stressmodus verkeert. En daar moet het van herstellen. Al ben ik eerlijk gezegd wel geschrokken van mijn eigen ontwenningsproces. Hoe kon ik hier nou zo veel last van hebben? Ik was toch geen junk? Al begon ook te dagen: hoe kan het dat ik het normaal ben gaan vinden om een of twee keer per week tussen vijf uur ’s middags en twaalf uur ’s nachts negen glazen wijn te drinken? En niet alleen ik, maar zo’n tachtig procent van de vrouwen die ik ken. De omgeving waar ik woon, heeft de volste glasbakken van Nederland. Hier worden op een doodgewone dinsdag lachend twee flessen wijn opgedronken, terwijl er woensdag weer normaal gefunctioneerd moet worden. Het Gooische Vrouwen-idee: kom, we nemen éven een wijntje. En geen mens die denkt: wat drinken we veel. Nee, daar hebben we het niet over, veel te ongemakkelijk.
Speen & teddybeer
De kern van verslaving is dat je dénkt dat je niet zonder kunt. Drank is de speen, de teddybeer van volwassenen. Iedereen met kinderen weet hoe lastig het is om je baby van de speen te halen. Natuurlijk zijn er momenten geweest waarop ik dacht: nou, het zou nu wel heel gezellig zijn, een glaasje. Maar ik deed het nooit, want ik had er al zo veel dagen zonder alcohol op zitten dat ik het zonde vond om die reeks te onderbreken. En de beloning van de volgende ochtend was altijd groot. Het is heerlijk om fris wakker te worden en opgeruimd tegen je kind te zeggen: ‘Ja lieverd, we gaan wat leuks doen.’ En hoe meer succesmomenten je hebt, hoe meer je de voordelen ziet van een alcoholvrij leven.
‘Doe niet zo ongezellig’
Zonder drank is mijn leuke leven over, hoor ik bij de mensen die ik begeleid. Grote wanhoop, zeker bij vrouwen. Hoe moet dat als ik bij de buren op de borrel ben? Hoe moet dat met de feestdagen? Er is angst voor sociale isolatie, dat het niet geaccepteerd wordt door vrienden en familie. Vooral vrouwen hebben het gevoel dat zij zich door te stoppen met alcohol zich buiten de groep plaatsen, dat ze niet meer geaccepteerd worden omdat ze niet meer meedoen. We kennen allemaal die zinnetjes: ‘Doe niet zo ongezellig,’ ‘Nou, je doet wel mee hoor.’ Dat is mij ook gebeurd. Een kennis zei: ‘We gaan met de meiden een weekend weg naar ons huis in Zwitser…’ Ze brak haar zin af en vervolgde: ‘Nee, als je niet drinkt, ga je niet mee.’ Ik zat op de fiets naar huis en dacht: dit is hoe je je voelt als jij op het schoolplein staat met een mandarijn en iedereen heeft een mars.
Aangeleerd gedrag
Met alles wat ik in de tussentijd geleerd heb over alcohol, weet ik dat ik echt nooit meer een glas hoef. Het is puur gif, net zoals nicotine en andere verslavende middelen dat zijn. Ik ben dolblij dat ik niet meer hoef. Een kind dat op een feestje is, zegt ook niet om vijf uur: ‘Dit feestje is alleen leuk met een wijntje.’ Het is aangeleerd gedrag. Voor mijn gevoel heb ik nu zeeën van tijd. Iedere ochtend om zeven uur ben ik ready to go en ik ben ook nog eens 22 kilo afgevallen. Stoppen met drinken was ook de sleutel tot willen sporten, tot nieuwe dingen ondernemen. Emoties durven voelen. Mijn vader overleed een jaar nadat ik gestopt was. Waarbij je ‘normaal’ wel een borrel zou willen, omdat je alcohol verdooft, ging ik nu de rouw echt dóór. Dat voelde zo sterk, zo fijn.”
Jacqueline schreef onder meer de boeken Ontwijnen en De geest uit de fles. Meer weten? Kijk op ontwijnen.nl.
