Peggy (40) zag na twaalf jaar haar broer terug, die in Peru in de gevangenis zat. Hoe gaat het nu met ze?
Peggy (40): “Danny is alweer een tijd in Nederland, maar veel contact hebben we niet. Het zit er gewoon niet in dat we elkaar vaker zien. Die dag waarop hij weer voor de deur stond en met Thijs in zijn armen zat, staat in mijn geheugen gegrift. Dat was een bijzonder moment.
Voor zover we weten heeft mijn vader zes kinderen bij vier vrouwen. Danny is mijn enige volle broer. Onze jeugd was heftig en Danny was toen erg belangrijk voor mij. Hij hield mij zoveel mogelijk uit de wind en nam de beslissingen voor ons: als we nu dit doen en dan dat, dan blijven onze ouders rustig. Toen ze na zes, zeven jaar vechten eindelijk uit elkaar gingen, was hij ook degene die besloot dat hij bij onze vader ging wonen en ik bij mijn moeder bleef. Later gingen we vaak samen stappen en ging ik naar zijn optredens. Danny heeft een boek geschreven over zijn leven, Power of rock, waarin onze jeugd ook uitgebreid aan bod komt. Ik ben erin begonnen, maar ben halverwege gestopt. Te heftig. Pas toen besefte ik hoe zwaar zijn jeugd was geweest en hoe anders ik het had, omdat hij er wel was voor mij en er niemand was voor hem. Pijnlijk en verdrietig.
Grens bereikt
Voordat Danny in Peru werd opgepakt, was er in Nederland al veel gebeurd. Hij zat regelmatig vast voor diefstal en winkelovervallen, altijd drugsgerelateerd. Dat hij in Peru in de gevangenis zat voor cocaïnesmokkel, was voor mij de grens. Hoe haalde hij het in zijn hoofd?! Ja, hij had het geld nodig vanwege zijn verslaving, maar dan nog... Eerst was hij op reis gegaan naar Brazilië, waar hij op kosten van de drugsdealers een fantastische vakantie had met alles erop en eraan. In Peru kreeg hij van hen twintig kilo cocaïne, die hij moest meenemen. En toen ging het mis. We hebben elkaar in de tijd dat hij in de gevangenis zat nauwelijks geschreven.
Levenspad
Danny heeft geen relatie en huurt een kamer bij een vriendin. Hij leidt een marginaal bestaan. Hij werkt niet, maar hij steelt niet meer. Wel leent hij doorlopend geld bij mensen. Ook bij mij, maar hij betaalt alles keurig terug. Hij zegt dat hij niet meer verslaafd is, ik hoop dat dat waar is. Het blijft jammer dat hij niet die leuke oom voor zijn neefje en nichtje kan zijn. Laten we het erop houden dat hij zijn handen vol heeft aan zichzelf. Dit is Danny’s levenspad, hij maakt zijn eigen keuzes. Ik kan hem niet redden en heb hem moeten loslaten, anders word ik gek. Wel is hij heel trots dat ik mijn leven wél goed op de rit heb.”
