Isabella (41): “Nadat ik de avances van mijn collega Erik had afgewezen, was het een tijdje ongemakkelijk op kantoor. Hij vertelde dat hij verliefd op me was, maar die gevoelens waren niet wederzijds.
Een leuke man ontmoet
Na mijn relatiebreuk was ik voorzichtig begonnen met daten. Met de meeste mannen was het gezellig, maar zat er niet meer in dan een paar drankjes en een goed gesprek. Tot ik Sander ontmoette. Eindelijk had ik weer eens vlinders in mijn buik. En hij ook. Verliefd als ik was, straalde ik. ‘Zo, leuk weekend gehad?’, informeerde een collega toen ik nog net niet huppelend op mijn werk arriveerde. ‘Een leuk weekend met een leuke man’, zei ik glunderend. Erik stond ook bij de koffieautomaat, ik had er helemaal geen erg in gehad dat dit misschien bot of lomp van mij zou zijn, maar ik zag zijn gezicht verstrakken. ‘Good for you’, zei hij met een geforceerde glimlach. Schaapachtig lachte ik terug. Bij de lunch was Erik er niet, ik hoorde dat hij in zijn eentje was gaan wandelen. Terwijl het hoosde buiten.
Het voelde goed
De weken erna werd duidelijk dat Erik me meed. Mijn verliefdheid op Sander was inmiddels als een nachtkaars uitgedoofd en dat deed me meer dan ik dacht. Tijdens een kantoorborrel bleef ik daarom wat langer hangen dan normaal. Er waren nog maar een paar collega’s over, waaronder Erik. Hij leek gespierder, beter gekleed ook. Er was iets aan hem. Zou er een vrouw in zijn leven zijn? vroeg ik me af. Ik pakte mijn drankje, liep naar hem toe en knoopte een gesprek aan. We hadden het over werk, ouders, hobby’s en toen vroeg ik hoe het nou écht met hem ging. Hij keek me een beetje verlegen aan en zei dat hij iemand had leren kennen met wie hij aan het daten was, en dat het goed voelde. ‘Good for you’, zei ik, en ik meende het uit de grond van mijn hart.”
