Toen de man van Joyce (51) erachter kwam dat zij was vreemdgegaan met iemand in haar praktijk, vertrok hij naar vrienden. Het maakte haar in eerste instantie boos, maar later vooral verdrietig en onzeker.
Joyce: “Na een paar dagen kwam Kevin terug naar huis. In het begin sliepen we apart, liep elk gesprek uit op ruzie. We bleven elkaar verwijten maken. Toch wilden we de handdoek na twintig jaar niet zomaar in de ring gooien. Kevin stelde voor naar een relatietherapeut te gaan. Dat is onze redding geweest.
De eerste periode na de affaire was ik vreselijk in de war. Wil ik eigenlijk wel monogaam zijn? Die spanning was zó verleidelijk, zó verslavend. Maar de sessies bij de therapeut hebben mijn ogen geopend. Er is na twintig jaar nog liefde genoeg tussen Kevin en mij, maar er gingen ook wat dingen structureel mis. In praten zijn we nooit echt goed geweest. Problemen of irritaties hielden we altijd voor onszelf. De therapeut heeft ons geleerd onze gevoelens te benoemen, uit te spreken.
Altijd druk
Vreemd genoeg gaat het nu beter dan ooit. De affaire is een katalysator geweest voor de goede dingen die nu in mijn huwelijk gebeuren. De therapie heeft ervoor gezorgd dat we elkaar opnieuw ontdekken en leren kennen. Alsof we opnieuw in die allereerste fase zijn beland. Onze relatie is bijna direct vanaf het begin in een stroomversnelling geraakt. Binnen een jaar was ik zwanger en kochten we een huis. In de twee jaar daarna kregen we nog twee kinderen, sindsdien is het altijd druk geweest. We hebben daardoor nooit de tijd gehad elkaar écht goed te leren kennen. Die tijd nemen we nu. Het voelt bijna weer als die eerste prille verliefdheid.
Ritueel afgesloten
Natuurlijk blijven sommige dingen lastig. Als ik een appje krijg, vóel ik Kevins onrust. Maar hij mag alles lezen, ik heb geen geheimen meer. Mijn minnaar heb ik niet meer gezien. Ik heb hem nadat de boel was ontploft een berichtje gestuurd dat het even stil ging zijn. Daarna hebben we nog één keer kort geappt, daar is het bij gebleven. Ik voel geen enkele behoefte hem nog te zien of te spreken. Ik heb de affaire ritueel afgesloten door een foto van hem in mijn dagboek te plakken. Daardoorheen heb ik een rood kruis gezet en ik heb de bladzijdes aan elkaar vastgeplakt. Op de volgende bladzijde ben ik aan een nieuw verhaal begonnen. Een nieuw hoofdstuk in mijn leven, in óns leven.”
