Vervolg: de dag nadat... we naar Italië emigreerden

Wil je weten hoe de eerste weken waren in Italië? Dat lees je hier.

Karlijn (42): “We zijn door diepe dalen gegaan de laatste tijd. Er zijn echt momenten geweest waarop ik spijt had als haren op mijn hoofd. Het begon toen Tobias en Linde naar school moesten. Linde vond snel haar draai, ze had binnen een mum van tijd vriendinnetjes en pikt de taal razendsnel op. Tobias lukte het minder goed om zich de taal eigen te maken, waardoor hij geen aansluiting vond bij klasgenootjes. Elke keer als ik de kinderen ophaalde, was hij stiller en hij klaagde ’s ochtends over buikpijn als hij weer naar school moest. Ondertussen had ik zelf gigantische pijn in mijn schouders van het vele klussen. Dat ontaardde in een slijmbeursontsteking waardoor ik gedwongen werd rustiger aan te doen, zodat er nog meer op Erik neerkwam. Die liep ook op zijn tandvlees, want de bouwvergunningen die al lang in orde hadden moeten zijn, kwamen maar niet rond. Steeds vaker ontaardden kleine irritaties in ruzies. Dan liet ik de boel de boel om een lange wandeling te maken, de heerlijke buitenlucht op te snuiven en vervolgens naar het supermarktje te gaan om verse ingrediënten te kopen voor het avondeten. Door elke avond uitgebreid te koken, voelde ik me langzaam ontspannen en weer tot mezelf komen. Op die manier lukte het me om lichtpuntjes te blijven zien en mijn man en zoon op te beuren als ze het moeilijk hadden.

Nieuw thuisland

In het begin merk je niet hoe veel je op een dag doet omdat het zo’n chaos is. Pas toen er twee gastenkamers volledig waren afgerond, zagen we concreet hoe ongelofelijk hard we hadden gewerkt. Nu begon het de vorm aan te nemen die we voor ogen hadden. Ook belangrijk: eindelijk konden we de eerste gasten ontvangen, waardoor we weer geld binnenkregen. Naarmate Erik en ik meer konden aarden in ons nieuwe thuisland, zag ik ook dat Tobias ontspannener en zelfverzekerder werd. Opeens hoorde ik hem volzinnen in het Italiaans spreken als ik met hem door het dorp liep. Soms begreep ik niet eens wat hij precies zei omdat ik zelf nog zo worstelde met de taal.

Lovende reacties

Het is onwerkelijk wat er allemaal is gebeurd in zo’n korte tijd. We hebben een totaal ander leven. Vrije tijd is schaars, tegelijkertijd voel ik me vrijer dan ooit. Ik sta nooit meer in een file, heb geen baas die me verplicht om tot half zes op kantoor te blijven zitten. De kinderen spelen veel buiten, hun nieuwe vriendjes en vriendinnetjes lopen in en uit. De reacties van onze eerste gasten waren lovend en deze zomer gaat ook onze camping open. Hoe lekker mijn cappuccino hier in Italië ook smaakt en hoe ik ook kan genieten van lekkere cannoli, ik mis wel het koffiedrinken bij mijn moeder, met een stuk van haar zelfgemaakte appeltaart. Gelukkig komt ze deze zomer naar ons toe.”