Dagboek van Maud: “Hij pakt me vast en fluistert dat hotels zo goed zijn voor de seks”

Op mijn maag lijkt permanent een steen te drukken. Ik moet met John praten, maar ik word misselijk als ik er alleen al aan denk dat ik echt zo harteloos ben hem uit mijn leven te bannen... Ondertussen fladdert Rosa door het huis als een vlinder die geen rust heeft om te landen. Ze zegt niets tegen mij over John, maar in haar ogen zie ik alles wat ze denkt. Kai neemt ze niet meer mee naar huis, ze kijkt wel uit. Ik denk steeds: ik wil wachten tot ze weer uit huis is, zodat ze een eventueel drama niet hoeft mee te maken. De vraag is of ik het nog twee maanden volhoud. Dan lijkt het ideale moment zich aan te dienen als Rosa zegt dat ze het weekend blijft slapen bij een scharrel in Amsterdam. John schudt mismoedig zijn hoofd. “Noemen ze dat zo tegenwoordig?”

“Ja!” antwoordt ze vrolijk. “Lekker duidelijk!”

John maakt plannen voor het weekend, nu we eindelijk weer met zijn tweeën zijn. Een wijntje drinken in Twente, lekker eten in Overijssel en misschien kunnen we dan ergens romantisch overnachten. Ik breng ertegenin dat we dat juist prima kunnen doen als Rosa er wel is. We moeten iets in de buurt verzinnen. Hierop pakt hij me vast en fluistert in mijn oor dat hotels zo goed zijn voor de seks. Natuurlijk is het hem ook opgevallen dat we al weken geen seks meer hebben gehad. Eerst kon ik me er nog wel toe zetten, maar nu lukt dat echt niet meer. Het gevoel dat je iemands leven laat instorten, terwijl diegene dat nog niet weet. Dat is zo afschuwelijk. Hij heeft mij niks misdaan, hij is juist heel lief en geduldig geweest, hij heeft mij het vertrouwen teruggegeven dat er van mij gehouden mag worden. Hij heeft zijn hart voor mij geopend en dit is zijn dank.

De eerste avond dat Rosa weg is, heeft John gereserveerd in een of ander hip restaurant. Hij blijkt er behoorlijk wat mensen te kennen, wat me dan weer verbaast. Mij stelt hij steeds voor als zijn verloofde. Wanneer ik van vriendin in verloofde ben veranderd, kan ik me niet herinneren. Ik drink meer dan goed voor me is om het poppenspel te kunnen volhouden en als ik bij thuiskomst op bed crash, moet ik meteen weer overeind komen om op tijd in de badkamer te zijn. John komt naast me zitten en houdt mijn haar naar achteren. Heb ik dat niet eens in een film gezien? Dat iemand pas echt van je houdt als hij tijdens het kotsen je haar vasthoudt? Ik begin te huilen en zeg met dubbele tong dat ik hem zo dankbaar ben. Hij legt me liefdevol in bed, daarna herinner ik me niks meer.

Ik word wakker met een hoofd dat te zwaar is om op te tillen. Als ik toch een poging doe, heb ik meteen spijt door de steek die achter mijn ogen schiet. Wat een laf persoon ben ik. Me de hele avond klem drinken om maar niet te hoeven praten. Terwijl het mijn stokpaard aller tijden is: praat! Ik draai me om naar John om te zien of hij al wakker is. Zijn kant van het bed is leeg en ziet er onbeslapen uit. Ik richt me op. Op zijn kussen ligt een brief met mijn naam erop.

Benieuwd wat hieraan vooraf ging? Dat lees je hier.