Hanneke: “Mijn alcoholvrije alternatief voor het kookwijntje? Kookchips!”

Een nieuwe gewoonte zorgt ervoor dat Hanneke tegenwoordig zo kalm als een komkommer blijft onder stress.

Goed eten is genoeg eten, heb ik geleerd. En van nieuwe gewoontes knap je op. Daarom heb ik nu ‘kookchips’ in het leven geroepen. De alcoholvrije tegenhanger van het kookwijntje. De hele dag zo goed mogelijk in het gareel qua vitaminen en mineralen, dat wil meestal wel tot een uur of vier. Daarna wordt het doorzetten. Terwijl ik sta te koken en bijna agressief word van de honger - hoezó zijn die voetbaltrainingen toch altijd van half zes tot half zeven? - en nog net niet iemand neersla of uitkaffer, stop ik tegenwoordig een hand chips in mijn waffel. Mijn kookchips. Liefst geen laffe naturel maar iets met pit, minstens bolognese. Na een handje of twee gaat het dan wel weer. Het heeft ook wel iets gezelligs, zo’n schattig schaaltje op het aanrecht. Rustgevend, alsof ik voor de verandering eens een mooi moment maak van het noodzakelijk kwaad.

Het was midden in mijn kookchipsmoment dat mijn telefoon ontplofte. Niet letterlijk, gelukkig, maar tientallen appers vroegen tegelijk of dit wel klopte. De ‘dit’ bleek een bericht dat mijn Instagram gehackt was en of al mijn vrienden een nieuw account willen volgen. Sluw gedaan door die jatters, want in plaats van @mijnhanneke heette ik nu @mijnhanneke1. Als ik niet beter wist, zou ik het ook geloven. Ze hadden mijn profiel gekopieerd en slechts één foto laten staan.

Misschien had ik er stress van moeten hebben, of boos moeten worden. In plaats van een uitbundige emotie of zelfs paniek over het feit dat een of andere sneuneus zich voordeed als mijzelf, was ik vooral verbaasd. En een tikkeltje geraakt ook wel, door de verbroedering van zoveel digitale en echte vrienden die me attendeerden op de stinkende zaak. Het was mijn slimme kleine jongen die meteen tipte om mijn profielfoto en wachtwoord te veranderen, ik bedacht een geinige post als waarschuwing en lachte hardop om de vriendinnen die zeiden ‘als je interessant genoeg bent voor een fake account, heb je het wel echt gemaakt.’ Wat ik dan gemaakt heb, weet niemand, maar we hadden wel lol. Een dag later was de nepperd weer weg en bikte ik de laatste restjes nasi uit de pan, die door al dat appen diep in het teflon gekoekt waren.

Met honger had ik vast paniek gevoeld, misschien zelfs gevloekt en gehuild. Mezelf een naïeve sukkel gevonden wellicht, omdat ik, zoals 981.848 andere Nederlanders, maar zelden mijn wachtwoord verander en ook nog eens mijn broodnodige ezelsbruggetje recycle. Nu zag ik al snel dat al mijn online vrienden samen met mij die gluiperd wel wilden rapporteren en wist ik: dit komt goed. En dat kwam het ook. Mede mogelijk gemaakt door die kookchips, dat weet ik zeker.