José: “Een verplicht speelkwartier voor vrouwen zie ik wel zitten”

José Rozenbroek heeft een oplossing voor de zorgongelijkheid, waarbij vrouwen anno 2023 nog altijd meer zorgtaken verrichten dan mannen.

Mijn geliefde laat een filmpje zien waarin twee volwassen mannen in een soort gladiatorenpak met zelfgemaakte zwaarden vechten op een braakliggend veldje. Ze bewonderen elkaars zwaarden en hebben de grootste lol.

“Jullie mannen kunnen nog echt spelen”, zeg ik vertederd. “Wat dat betreft zijn jullie zo anders.”

“Hoezo?” vraagt hij verbaasd.

“Jullie laten speelgoedtreintjes rijden, verzamelen oude stenen of speren, creëren jullie eigen wereld in een man cave in de garage of op zolder. Jullie blijven spelende jongetjes. Wij vrouwen houden op spelende meisjes te zijn.”

Wanneer zie je nou volwassen vrouwen opgaan in hun spel of fantasie? Ik ken ze niet. Daarvoor hebben ze het te druk met zorgen en redderen, met broodtrommeltjes vullen en haren vlechten, met voor hun oude ouders en de wankele buurvrouw zorgen - kortom, met duizend ballen in de lucht houden. Het was ook weer nieuws op Internationale Vrouwendag: in negen van de tien gezinnen is de zorg ongelijk verdeeld, ook al zouden veel vrouwen en ook mannen het anders willen. En toch gebeurt het niet, en weten ouders vaak zelf niet hoe het komt dat het bijna altijd mama is die de kinderen elke ochtend gewassen en gestreken op school aflevert. Ik hoorde een jonge vader een beetje verbaasd op de radio vertellen dat hij ’t echt anders wil, maar dat het toch niet gebeurt.

Zou hij soms met zwaardjes spelen en daardoor de tijd vergeten?

Die zorgongelijkheid zorgt voor een hoop ergernis thuis, daarnaast zou al dat geren en gezorg ook wel eens van invloed kunnen zijn op de gezondheid van vrouwen. Ik moet denken aan wat Janneke Wittekoek me een paar weken geleden vertelde. Janneke is cardioloog, we zaten aan de koffie, aten zelfgebakken dadelbrood en hadden het over het vrouwenhart. Van het vrouwenhart, zo anders dan het mannenhart, heeft Janneke haar levenswerk gemaakt.

Haar laatste inzicht: vrouwen gaan anders om met stress en dat heeft invloed op ons hart. Wij kunnen minder goed tegen de druk die de 24-uursmaatschappij op ons legt, op alle prikkels, op het feit dat we tegenwoordig altijd aanstaan en er niet in slagen de knop uit te zetten. Vrouwen willen alles zo goed mogelijk doen, laten nooit eens de boel de boel. Daardoor kunnen ze zich moeilijk ontspannen, slapen ze slecht en laden niet genoeg op. Janneke ziet daardoor bij vrouwen een nieuwe hartziekte ontstaan: verkramping van de kleine vaten rondom het hart en dat geeft pijn en een drukkend gevoel. Daarbij spelen uitslaande hormoonspiegels, zeker in de aanloop naar de overgang, een niet te onderschatten rol. Daarom moeten we naar een geïntegreerde vrouwenzorg, zegt ze. Vrouwen worden nu nog vaak als zeurkousen afgedaan, als zeikwijven die altijd wat te klagen hebben, worden vaak van de ene specialist naar de andere verwezen, die niet met elkaar overleggen. Dat zou veel beter kunnen.

Wat ik wel zie zitten voor deze vrouwen: verplicht speelkwartier. En nee, niet vadertje en moedertje, maar lekker met een zwaard rondrennen op een veldje, al je agressie eruit beuken en heel veel lol maken met elkaar. Daar knapt een mens, man of vrouw, vreselijk van op, zeker weten.