Rachel: “Ik verheug me op mijn liefste tulp in haar hysterische diva-outfit”

Rachel Lancashire kan niet wachten tot de lente begint en haar tulpen weer gaan groeien.

Rond mijn 45e raakte ik mijn baan kwijt, en in de jaren daarna mezelf ook een beetje. Dat het weer goed kwam, is vooral te danken aan geduld, een heleboel lieve mensen en een zakje tulpenbollen. Van wie ik ze kreeg weet ik niet meer. Tulipa ‘Estella Rijnveld’ stond er op het zakje, met een afbeelding van hysterisch rood-wit gestreepte parkiettulpen. Ik vond ze bar lelijk maar plantte ze toch. Niet dat ik zat te wachten op een border vol drag-queentulpen in Feyenoord­kleuren, maar meer omdat een handvol ­bolletjes in de kliko gooien nauwelijks minder werk was dan ze in de grond drukken.

Het bleek een goeie investering. Toen de dagen langer werden, scharrelde ik steeds vaker rond in de tuin om te checken of die ordinaire kermistulp zich al liet zien. Ondertussen wiedde en snoeide ik wat, veegde ik bladeren op, plantte een klimroos, maakte een composthoop en merkte gaandeweg dat het me buiten veel makkelijker lukte mijn gedachten te ontwarren, glad te strijken en netjes op te bergen. Tegen de tijd dat Estella begin mei eindelijk verscheen, was ik hartstochtelijk verliefd op tuinieren en ging het een stuk beter met me.

Ik loop nog steeds vaak een rondje door mijn tuin als ik mijn hoofd even op volgorde wil krijgen of de druk te hoog wordt – of juist te laag en ik me verdrietig of nutteloos voel. In de winter heb ik daar meer last van, dus daarom bestel ik elke herfst minstens tweehonderd tulpen voor mijn kleine binnenstadstuintje. Het idee dat er de hele winter ondergronds aan iets moois wordt gewerkt, is voor mij geweldig hart-onder-de-riemerig. Meestal ga ik voor een stemmig kleurpalet van perzik, lichtgeel en bordeaux, maar toch kan ik het niet laten om ook een paar rood-witte Estella’tjes te bestellen. Elk jaar ziet mijn tulpenborder eruit alsof Dolly ­Parton stiekem tussen het Concertgebouworkest is gaan zitten, maar het voorjaar ­begint pas écht wanneer ik mijn liefste tulp in haar hysterische diva-outfit weer zie.