In de supermarkt is een jongen tegen een fles schoonmaakmiddel aan het praten. Hij heeft de fles vast. Op de voorkant staat: ‘Maak deel uit van de schoonmaakrevolutie!’ “Ik doe mee”, zegt hij tegen de fles. In de supermarkt is een meisje met een theezakje aan het praten. Ze heeft het zakje uit de doos gehaald. ‘Waar heb je vannacht over gedroomd?’ staat er op het lipje.
“Ik droomde dat ik op vakantie was. Ik lag op een strand. Het zand was zo heet dat je naar de zee moest rénnen als je wilde zwemmen. Toen ik in het water stond, schreeuwde een man dat hij een kwal had gezien. Iedereen rende uit het water. Ik niet. Ik nam een duik en zocht naar de kwal. Uiteindelijk zag ik de kwal in het zeewater dansen. Het was een prachtig beest. Kleurrijk en toch doorzichtig. Wist je dat de meeste kwallen eerst mannelijk zijn, dan tweeslachtig en dat ze als vrouw eindigen? Maar de kwal kwam dus steeds dichterbij. Ik was niet bang. Ze vroeg aan me waarom ik niet bang voor haar was. Omdat je tegen me praat, zei ik.”
De jongen die tegen schoonmaakmiddelen praat, loopt langs het meisje dat met de thee aan het praten is. Hij kijkt naar haar. Naar hoe ze het theezakje vasthoudt. Er zit zo veel liefde in haar vingers. “Sorry dat ik jullie stoor, maar ik word hier zo gelukkig van. Ik dacht dat ik de enige was.”
“De enige wat?” vraagt het meisje.
“Nou, ik had net een heel gesprek met dit schoonmaakmiddel”, hij haalt de fles uit zijn mandje. Het meisje leest de boodschap die in grote letters op de verpakking staat.
“Vertel eens wat meer over die revolutie,” zegt ze.
“Wat precies het plan is, weet ik nog niet, maar ik draaide zojuist de dop van de fles af en toen kon ik de revolutie ruiken. De revolutie ruikt naar dennenbomen. Wil je de revolutie ruiken?”
Hij draait de dop van de fles en zij schuift voor heel even haar mondkapje naar beneden. Ze sluit haar ogen tijdens het ruiken.
“De revolutie ruikt overheerlijk. Mag ik meedoen?” vraagt ze.
“Graag. De omverwerping van het gezag gaat ongetwijfeld makkelijker met z’n tweeën. Sinds wanneer doe jij dit eigenlijk? Dat praten met de boodschappen?”
“Ik denk dat ik het nu zo’n twee maanden doe. Ik wilde wel eerder beginnen, maar deze crisis is ook een soort wedstrijdje in wat een mens mag voelen en niet. Ik voelde me ziekelijk eenzaam, maar in het journaal hoorde ik alleen maar over de eenzaamheid van ouderen. Ik schaamde me voor mijn gevoelens en maakte mezelf wijs dat ik er zelf voor had gekozen.”
Sekslijn
“Je hoeft je nergens voor te schamen. Ik bel soms een sekslijn om gewoon een stem te horen die niet de mijne is. Of ik bel een dierenarts op en dan vertel ik over de klachten die mijn kat heeft, maar ik heb geen kat.”
“Op de verpakking van mijn favoriete merk hagelslag staat een gratis telefoonnummer. Als je vragen of opmerkingen over hun hagelslag hebt, kan je dat nummer bellen. Ik bel dat nummer drie keer per dag.”
“Waar praat je dan over met die hagelslagmensen?” vraagt hij.
“Gisteren hadden we het over dieren. Dat bedrijf maakt tegenwoordig tijgervlokken, zebra hagelslag, beer hagelslag, panda hagelslag en krokovlokken. Ik belde om te zeggen dat ik hun keuzes een beetje veilig en ongeïnspireerd vind. Waarom altijd zebra’s en panda’s? Waarom altijd mooie dieren? Waarom gaan ze nooit voor kwallen?”
“Omdat kwallen ons strandplezier volledig kunnen vergallen?”
“Dat zei die hagelslagmevrouw dus ook. Maar wat als kwallen alleen maar zo boos op ons zijn, omdat we nooit een hagelslagsoort naar ze hebben vernoemd?”
“Dat klinkt nog best plausibel. Wat zei die mevrouw?”
“Weinig. Ze was overduidelijk nog niet klaar voor de revolutie. Ik heet Aurora trouwens. Wie ben jij?”
“Ik ben Gustav.”
“Met een f of met een v?” vraagt ze.
“Dat maakt niet uit, ik ben al blij als iemand gewoon mijn naam zegt. Fout of niet.”
Ze pakt een nieuw theezakje uit haar boodschappenmand en geeft deze aan Gustav.
“Er staat een vraag op het lipje. Wat is jouw vraag?”
“Het theezakje vraagt wat mijn allergrootste droom is.”
“En? Wat is jouw allergrootste droom?”
“Dat dit het einde van onze eenzaamheid is. Dat vandaag de laatste dag was dat de producten in de supermarkt meer interesse in ons toonden dan de mensen om ons heen.”
“Dat is een mooie droom.”
“Lang leve de revolutie, Aurora.”
“Lang leve de revolutie, Guus.”
De beste berichten van Libelle in je mailbox ontvangen? Meld je nu aan voor de nieuwsbrief!
1
Tekst: James Worthy. Foto: Ilja Keizer.
