Actrice Maryam Hassouni: “Mijn boek heeft me de grip op mijn leven teruggegeven”

In Wat de fak schreef actrice Maryam Hassouni (37) over haar ervaringen met discriminatie en seksuele intimidatie in de filmindustrie. “Dit boek is er, omdat ik zelf het laatste woord over mijn leven wil hebben.”

“Mijn boek gaat over mijn acteercarrière in de Nederlandse film-, theater- en televisiewereld, over een jonge vrouw vol met dromen. Ik beschrijf hoe ik als vijftienjarige puber de industrie ben in gezogen en hoe die me heeft opgeslokt. En ik vertel dat ik ondanks pesterijen, racistische opmerkingen en grensoverschrijdend gedrag toch ben doorgegaan, hoe ik zelf ook over mijn eigen grenzen ging en ik het steeds moeilijker vond om mezelf te verloochenen. Het was een aanhoudende strijd, vol misstanden die in de doofpot werden gestopt, terwijl ik mijn best bleef doen om te worden gezien als volwaardig actrice. Op een gegeven moment kon ik niet anders dan mijn werk neerleggen, omdat er tijdens de opnames van een serie zo veel dingen plaatsvonden die écht niet konden.”

Karaktermoord

“Naar die incidenten is later onderzoek gedaan, door een zogenaamd onafhankelijk onderzoeksbureau. Onzin, want dit bureau was gewoon door de producent aangevraagd, die er belang bij had dat de opnames van de serie door zouden gaan. Hoewel dat onderzoek al vier jaar geleden is gedaan, had ik pas tijdens het schrijven van mijn boek de kracht om de resultaten ervan te lezen. Ik was verbijsterd! Het was één groot smaadschrift, waarin mijn geloofwaardigheid volledig in twijfel werd getrokken. Er werd pure karaktermoord op me gepleegd. Dat hele rapport voelde als een dolksteek in mijn rug. Dit ‘officiële document’ lag op de bureaus van de mensen met hoge functies in de industrie. Zouden ze echt geloven dat het zo was gegaan? Het gekke was dat ik me schaamde. Ik kon mijn verhaal aan alle kanten onderbouwen en bewijzen met berichten en mails, en toch was ik bang dat ze mij niet zouden geloven. Ik heb Wat de fak geschreven om mijn geschiedenis te herstellen en om zelf het laatste woord over mijn leven te hebben. Nu mijn boek af is, heb ik afstand kunnen nemen van die verdrietige jaren. Nu ik erop terugkijk, besef ik dat ik me twintig jaar erg eenzaam heb gevoeld. Dat ben ik nu aan het verwerken door me meer te focussen op mijn familie en vrienden, die ik jarenlang heb verwaarloosd doordat ik continu met mijn werk bezig was. Ik vind het fijn dat zij nu weten wat ik heb doorgemaakt en mij nu ook een beetje kunnen begrijpen. Ik ben gevormd door mijn verleden, misvormd zou ik haast zeggen. Mijn autonomie is van me afgenomen en ik probeer de grip op mijn leven terug te krijgen. Ik weet inmiddels dat ik niet alleen ben, want de berichten van vrouwen die iets soortgelijks hebben meegemaakt stromen binnen. Ik hoop dat we samen onze stem kunnen laten horen.”

Mijn spiegel

“Naast mijn familie en vrienden heb ik veel gehad aan yoga. Dat doe ik al twaalf jaar, maar sinds een paar jaar is het echt een onderdeel van mijn leven. Niet alleen de yogahoudingen, maar ook de ademhalingsoefeningen en meditaties. Daar begon ik de dag mee. De yogamat wordt weleens je spiegel genoemd en zo voel ik dat ook. Zodra ik op de mat sta, word ik geconfronteerd met hoe ik me voel die dag. Het is een kwestie van je angsten aangaan en door blijven ademen. Dat hele proces is belangrijk en helpt je verder. Yoga zorgt ervoor dat ik meer ‘gegrond’ ben. Ik sta steviger in het leven. Voorheen liet ik me meer beïnvloeden door wat er op dat moment op me afkwam, zowel positief als negatief. Nu vind ik de kracht en het geluk meer in mezelf dan in dingen van buitenaf. Yoga heeft mij zo veel gebracht dat ik ook yogadocent ben geworden, zo kan ik ook mijn positieve ervaring doorgeven.”

M.m.v.: Vanilia (jas en rok), Arket (coltrui), mango (panty), Iben (trui), Ellen Beekmans (sieraden) | Styling: Ramona da cruz Lopes | Haar en make-up: Maaike Beijer (Maryam en Milouska), Jedidjah Kuijten (Cilly)