Musicalster Bettina Holwerda: “Ik ben best introvert, maar óók een thrillseeker”

In haar theatervoorstelling #Perfect zingt Bettina Holwerda (43) over het moederschap en huwelijk. De liedjes zijn geïnspireerd op haar eigen chaotische leven met Jim Bakkum en hun drie kinderen. “Ik jongleer me suf om alle ballen hoog te houden.”

Door drukte zo net voor kerst kan het interview met Bettina helaas niet live plaatsvinden, dus bel ik haar terwijl ze in de auto zit. Ze is onderweg naar de kno-arts, vertelt ze, want ze kampt al een tijdje met een irritante hoest. Vervelend natuurlijk, nét nu ze aan het repeteren is voor een voorstelling met veel liedjes, gezongen door haar en zangeres/actrice Renée van Wegberg.

Waar gaat de voorstelling #Perfect over?

“Over onze levens op dit moment. Renée en ik hebben allebei kleine kinderen, die we een beetje behoorlijk proberen op te voeden. We willen een goede moeder en een leuke partner zijn én zijn veel aan het werk in het theater. En ik ben ook nog sidekick bij Ruud de Wild op NPO Radio2. Ik jongleer me suf om al die ballen hoog te houden. Thuis is het soms verre van perfect, dan is het chaos en ligt er overal troep. De oppas komt een stuk vaker dan voorheen. De laatste tijd geldt dat zéker, omdat er ineens zo veel leuke klussen op mijn pad komen. De afgelopen twee jaar is het ontploft, wat werk betreft. Ik denk dat ik dat mede te danken heb aan mijn Instagram-account.”

Je hebt 112.000 volgers. Allemaal fans van jouw grappige filmpjes en teksten.

“Bizar toch? Terwijl ik altijd een beetje een haat-liefdeverhouding had met social media. Ik vond het vaak zo ijdel. Een filmpje of selfie van mij, wie zit daar nou op te wachten? Maar nu weet ik dat je met social media ook veel goede dingen kunt doen. Daar kwam ik pas echt achter toen Jim en ik een paar jaar geleden een inzamelingsactie deden voor Jaimy, een ziek jongetje. Toen zag ik pas hoe we daar snel veel mensen mee bereikten. Hoe vaker ik later ook berichtjes over mijn eigen leven postte, hoe meer leuke reacties ik kreeg, vaak van vrouwen die zich in mij herkenden. Vrouwen die net als ik geen perfect leventje hebben en bij wie soms alles in de soep loopt, maar die daar ook met humor en luchtigheid mee proberen om te gaan.”

Hoe is het om zo veel van jezelf te laten zien?

“Door die connectie met gelijkgestemden voel ik me vrij om meer van mezelf te laten zien. Ik trek me niet zo snel meer iets aan van wat anderen van me vinden, het maakt niet uit wat iemand van me vindt. Als ik zonder make-up en in een roze bontjas op het schoolplein wil staan, doe ik dat lekker. De enige mening die ertoe doet is die van de mensen die dicht bij me staan. Ik geloof dat ik best leuk ben en ik probeer een goed mens te zijn. Sinds een tijdje heb ik een nieuw soort zelfvertrouwen en dat werkt ook door in mijn dagelijks leven en werk. Vroeger had ik toch vaak het idee dat ik aan bepaalde verwachtingen moest voldoen.”

Was je er vroeger dan niet van overtuigd dat je leuk was?

“Ik voelde me vaak anders dan anderen. Naast dat ik hooggevoelig ben en stemmingen en sfeer snel aanvoel, heb ik ook gewoon een andere manier van doen. Mijn humor is bijvoorbeeld best droog, met een flinke dosis sarcasme. Ik dacht altijd dat mensen mijn grapjes te hard vonden. Verder ben ik best introvert, maar tegelijkertijd ook een thrillseeker. Ik sta met mijn ene voet op het gaspedaal en met de andere op de rem. Steeds die innerlijke strijd. Ook als ik op het podium sta, wil ik het liefst in mijn eentje onder een dekbed liggen.”

Dat lijkt me lastig met een beroep in de schijnwerpers.

“Klopt, dat is niet altijd even gemakkelijk. Aan mijn rollen in een voorstelling of film gaat vaak heel wat vooraf. Een regisseur kiest waarschijnlijk liever voor een spontaner en socialer type, terwijl ik vrij onhandig ben in social talk en me al totaal ongemakkelijk kan voelen op een verjaardag. Doordat mensen bij mij niet altijd direct weten wat voor vlees ze in de kuip hebben, heb ik veel rollen aan me voorbij zien gaan. En ik deed in het verleden veel te hard mijn best om me wél voor te doen als die leuke, spontane actrice.”

Dacht je nooit: ik ga lekker wat anders doen?

“Nee, nooit. Jim heeft dat ook weleens tegen me gezegd als ik verdrietig was na een afwijzing. Word je niet gelukkiger van iets anders? Maar ik houd intens veel van dit vak, vooral in het theater staan is magisch. Ik heb trouwens ook geen plan B. Dit is wat ik doe en wat ik kan. Kennelijk straal ik nu ook uit dat ik meer zelfvertrouwen heb en werkt dat door in de aanbiedingen die ik krijg. Ik had nooit durven dromen dat mijn carrière op mijn leeftijd nog zo’n vlucht zou nemen.”

Waarom niet, je bent toch goed in wat je doet?

“Ja, maar ergens had ik het idee dat na mijn veertigste mijn glory days wel over waren. Zoals dat vaker gebeurt bij vrouwen in zo veel beroepen. Ik had me daar eigenlijk al bij neergelegd, toen alles dus helemaal anders liep. Nu moet ik zelfs uitkijken dat mijn agenda niet volloopt. Ik wil altijd alles tegelijk doen, alles meemaken, vooral van de kinderen. Dus soms sta ik ’s avonds op een podium en zit ik de volgende dag in de klas van een van de kinderen voor een meekijkochtend.”

Hoe pak jij dan je rust?

“Door me er heel bewust van te zijn dat ik dat ook echt móet doen, die rust pakken. Ik merk het aan mijn lijf als ik te veel hooi op mijn vork neem. De verschijnselen herken ik meteen, van een keelontsteking tot een migraineaanval. Dan weet ik dat ik een groot kruis moet zetten in mijn agenda.”

Je wil er natuurlijk ook voor je gezin zijn.

“Zeker! Toen ons jongste kind Molly nog klein was, heb ik bewust even een stuk minder gewerkt. Ze is nu vier, maar toen was ze ontroostbaar als ik de deur uit ging. Toen Jim en ik samen een voorstelling zouden spelen, heb ik me uiteindelijk teruggetrokken, omdat ik niet bij Molly weg kon. Nadat bij haar een virus was geconstateerd, lag ze afgezonderd op een afdeling van het ziekenhuis. Allemaal bliepende apparaten en vreemde mensen om haar heen. Ik denk dat ze daar een soort verlatingsangst aan heeft overgehouden.”

Hoe gaat het nu met haar?

“Het gaat nu heel goed, in drukke tijden heeft ze soms nog wat moeilijke momenten, maar dat kunnen de andere twee kinderen ook hebben. Heel af en toe raakt ze nog overstuur als Jim en ik allebei de deur uit moeten. Laatst nog, toen ik bij iemand zou gaan eten, ben ik maar wat langer bij haar gebleven en later bij het etentje aangeschoven. Het voelt niet goed om mijn kind dan in paniek bij de oppas achter te laten.”

Hoe regelen jullie het thuis, met drie kinderen en jullie carrières?

“We hebben veel mazzel met onze twee goede oppassen. En de laatste tijd draaien Jim en ik wisseldiensten: ik ga de deur uit zodra hij thuiskomt, of andersom.”

Mis je quality time met je man?

“Ja. Mijn voornemen is om dat weer wat meer te gaan inplannen. Vroeger konden we enorm genieten van lekker door de stad struinen, drankje hier, hapje daar. Dat hoeft helemaal niks spectaculairs te zijn, een weekendje weg naar Amsterdam of Groningen is ook al fijn.”

Jullie zijn al lang samen. Wat is de kracht van jullie relatie?

“Dat we echt naar elkaar luisteren en alles met elkaar delen. Daarnaast kan Jim goed over zijn gevoel praten en is hij vreselijk lief. Gisteren zei hij nog hoe trots hij op me is. Dat hij weet dat het de afgelopen jaren soms best ploeteren was, maar dat hij nu ook ziet wat voor moois er op mijn pad komt. Elkaar dingen gunnen is heel belangrijk in een relatie.”

Wanneer is jouw leven perfect?

“Nu, denk ik. In al z’n imperfectie, drukte en chaos. Ik ben blij met waar ik sta en hoe wij het doen als gezin. Mijn vader zei altijd: het is de mooiste tijd van je leven als de kinderen nog klein zijn. Dat voel ik ook zo. Ik vind het heerlijk om ze nog zo lekker veel bij me te hebben. Het gaat zo snel allemaal.”

Styling: Claudia Engels. | Haar en make-up: Jedidjah Kuijten. | Met dank aan: Bar Botanique