Adé (51) kende haar biologische vader niet: “Bijna iedereen wist dat die Chinese kok mijn vader was”

“Sinds ik weet dat mijn vader niet mijn echte vader is, gaat het niet goed met mij. Ik ben in een depressie beland. Deze hele geschiedenis heeft gigantisch veel impact. Ik ben boos omdat er een geheim rondom mij speelde waarvan heel veel mensen op de hoogte waren, zelfs mijn eigen zussen. Mij werd vijftig jaar lang niets verteld. Met de hulp van een ­psycholoog probeer ik er milder naar te kijken. Dit soort ­zaken werd vroeger nu eenmaal onder de pet gehouden. Maar het blijft moeilijk, ik ben er letterlijk ziek van.”

Huisvriend

“In april 2021 was ik bij mijn zussen op bezoek, ze zijn zeven en tien jaar ouder dan ik. We hadden het over onze ­kettinkjes, waaraan een urntje hangt met daarin wat as van onze overleden vader. Plotseling zei één van mijn zussen: ‘Dat is jouw vader niet.’ Ik werd kwaad en vroeg: ‘Hoezo, mijn vader niet? Wat een onzin!’ Ik vroeg niet door, geloofde er niets van. Met ruzie ging ik weg. Diezelfde week was ik bij mijn oom en tante op bezoek. Ik wilde iets aan mijn oom vragen over een Chinees jongetje van vroeger, maar noemde per ongeluk de naam van de Chinese kok van het restaurant waar mijn moeder vroeger werkte. ‘Wij vermoeden ook dat dat jouw vader is’, zei mijn oom plompverloren. Ik moest huilen en was ­verschrikkelijk in de war. De kok was een huisvriend van mijn ouders. Toen ik drie jaar oud was, ­verdween hij ­plotseling uit beeld. Ik herinnerde me wel vaag dat we hem eens thuis hadden bezocht. De volgende dag confronteerde ik mijn moeder ermee, die inmiddels ­dementerend is en in een verzorgingshuis woont. Ze zei boos: ‘Dat je zussen dat nu nog hebben verteld!’ Vervolgens ontkende ze dat het waar was. Wat moest ik nu denken? Plotseling keek ik ­anders naar mezelf in de spiegel. Als kind werd ik ­regelmatig uitgescholden voor Chinees. Nu ben ik wel wat donkerder dan mijn zussen, maar onze vader was óók vrij donker. Ik dacht altijd: mijn zussen lijken op mijn moeder, ik op mijn vader. Maar mijn ogen, hadden die inderdaad geen Aziatische trekjes?”

Biologische vader

“Ik wilde weten wat er van de verhalen waar was en besloot het programma DNA onbekend van de KRO te schrijven. Diezelfde week zat presentator Dionne Stax bij mij thuis. Ze ontdekten door DNA-onderzoek dat de Chinese kok mijn vader is. Ik was enorm emotioneel toen ik het hoorde. Meteen werd me ook verteld dat mijn biologische vader al was overleden. Heel erg vind ik dat, ik zou zo graag willen weten wie hij was, hoe hij eruitzag. Ik heb niet eens een foto van hem, niets tastbaars. Mijn DNA werd gematcht met dat van een dochter van hem, zij woont in Maastricht. Ik heb haar via de KRO-redactie een brief gestuurd, maar ze wil niets met mij te maken hebben. Heel pijnlijk, ik zou zó graag van haar willen horen wat voor iemand haar vader was, míjn vader. Hij schijnt ook nog drie zoons te hebben. Als ik nu op straat iemand met een Chinees uiterlijk zie, vraag ik me af of hij misschien familie van me is. Na de tv-uitzending hoorde ik van mensen uit mijn dorp: ‘Ik wist wel dat jij van die Chinese kok bent, we dachten dat jij het ook wist.’ Blijkbaar deden er veel roddels over mij de ronde. Had iemand me maar eerder iets verteld, dan had ik de kans ­gehad om mijn biologische vader te leren kennen.”

Zijn recept

“Ik heb veel bewondering voor mijn opvoedvader. Hij moet geweten hebben dat ik niet zijn echte kind was, maar hij heeft altijd alles voor me gedaan. Híj was degene die altijd thuis was, mij naar zwem- en orgelles bracht. Mijn moeder was veel aan het werk. Af en toe ga ik eten bij het Chinese restaurant waar mijn biologische vader ooit werkte. Van jongs af aan houd ik erg van Chinees eten, misschien zijn dat toch de genen. Als ik babi pangang eet, denk ik: dit is het recept van mijn vader. Maar ik zou zó ontzettend graag meer over hem willen weten dan alleen het feit dat hij lekker kon koken.”