Anouk (55) werd na 15 jaar huwelijk bedrogen: “Ik zag intieme teksten en seksueel geladen foto’s”

“Daar zat ik dan. In Bangkok met zijn telefoon in mijn hand. Ik scrolde door WhatsApp-berichten en zag intieme teksten en seksueel geladen foto’s. Ik voelde hoe mijn maag zich omdraaide en er een vlaag van misselijkheid opkwam. De berichtjes die ik had gevonden, bevestigden waar ik al een tijdje bang voor was: mijn man had een geheime liefde. We waren al vijftien jaar getrouwd en hadden een geweldig leven samen, met onze twee zoons in Bangkok, waar we voor zijn werk waren neergestreken. Achteraf gezien waren we elkaar toch ergens onderweg kwijtgeraakt en was er bij hem ruimte ontstaan om verliefd te worden op iemand anders. In dit geval een Thaise vrouw, half zo oud als ik, van wie ik later hoorde dat ze een collega was. Eerder had ik hem weleens geconfronteerd met mijn voorgevoel, maar dat deed hij altijd af met: ‘Je wereld is te klein geworden, je ziet dingen die er niet zijn en wordt jaloers en achterdochtig. Dat is onaantrekkelijk, weet je dat wel?’ Dit keer reageerde hij anders en werd hij vooral nijdig dat ik zijn privacy had geschonden door in zijn telefoon te kijken.

Intense wanhoop

We gingen in relatietherapie, omdat ik dacht dat er misschien nog wel iets te redden viel. Al na de tweede sessie kwam hij niet meer opdagen. Van de belofte dat hij het contact met zijn nieuwe vlam zou verbreken, kwam ook al niks terecht, ontdekte ik snel. Dat was voor mij de druppel, ik kon niet anders dan me bij onze scheiding neerleggen. Omdat ik het allemaal voor onze zoons – toen acht en elf – zo goed mogelijk wilde regelen, besloot ik niet meteen mijn biezen te pakken en terug te keren naar Nederland. Ik wilde de jongens niet zomaar bij hun vader weghalen. We gingen wel uit elkaar, maar ik bleef nog een schooljaar in Thailand, in een andere woning, om onze terugkeer naar Nederland zorgvuldig te kunnen voorbereiden.

Het was een periode waarin ik me gebroken voelde. Mijn vertrouwen was zo beschadigd. Ik ben met een coach aan de slag gegaan om mezelf weer een beetje terug te vinden. Ze gaf me inzichten om verder te kunnen. Ik heb echt diep, diep verdriet en intense wanhoop gevoeld. Het kostte me veel tranen en tijd. Ik herinner me ook een belangrijk keerpunt. Op een gegeven moment begon ik te denken: je hebt me gebroken, gekrenkt en mijn toekomst in stukken gegooid, maar ik laat jou niet de rest van mijn leven verpesten. Dat voelde voor mij als een keerpunt, een nieuwe start.

Ik was al bezig met mijn coachopleiding toen alles in elkaar donderde en help nu als professioneel coach anderen bij hun scheiding. Door mijn eigen ervaring weet ik goed waarover ik spreek en kan ik voor mijn cliënten het verschil maken. En ik kan laten zien dat, hoe diep je ook valt na zo’n heftige breuk, het uiteindelijk toch weer goed komt. Dat geeft vertrouwen.

Tweede leven

Mijn ex woont inmiddels ook weer in Nederland met zijn nieuwe vrouw. Dat vind ik prettig, want dat geeft stabiliteit voor onze jongens, die nu twintig en drieëntwintig zijn. Inmiddels ben ik zo ver dat ik dankbaar ben voor ‘mijn tweede leven’, zoals ik het weleens noem. Als mijn ex en ik samen waren gebleven, had ik me nooit zo ontwikkeld als ik de laatste jaren heb kunnen doen. Dan was ik meegegaan in zijn leven en had ik mezelf nog langer weggecijferd en in dienst gesteld van hem en ons gezin. Het leven dat ik nu heb, is volledig van mij. Ik heb er heel hard voor moeten werken en mezelf terug moeten vinden, maar toen ging de zon weer schijnen.

Het werd helemaal weer zomer toen ik het grote geluk had om opnieuw verliefd te worden. Ik heb nu een ongelooflijk leuke, lieve, stoere vriend bij wie ik me veilig voel. Natuurlijk kostte het tijd voordat ik mijn vertrouwen in de liefde weer terugvond. Mijn nieuwe vriend is een mooie man, als hij uitgaat komen er vrouwen op hem af. Hij kent mijn verhaal en weet dat vertrouwen mijn zwakke plek is. In het begin stuurde hij dan een selfie met z’n vrienden met bijvoorbeeld: ‘Alleen Jij.’ Superlief, dat heeft mij enorm geholpen. Want de wond is inmiddels geheeld, maar ik hou misschien wel altijd een litteken.”