Els (58): “Mia’s geboorte was een groot lichtpunt in een heel zware tijd”

Het leven van Els de Vries (58) stond op zijn kop toen haar zoon Lars ernstig ziek bleek te zijn. Tijdens zijn chemotraject werd hij vader van Mia. “Ze is extra bijzonder omdat de kans klein is dat Lars ooit nog kinderen kan krijgen.”

“‘Mam, je wordt oma.’ In december 2020 zie ik het gespannen gezicht van mijn oudste zoon Lars op mijn telefoonscherm. Ik val bijna van mijn stoel. Mijn dertigjarige zoon woont op Curaçao, ik weet niet eens dat hij een vriendin heeft! En nu wordt hij plotseling vader. Lars vertelt dat de zwangerschap niet gepland was, maar dat hij en Judy – die ik niet ken en met wie hij niet samenwoont – toch erg blij zijn en dat het kindje heel erg welkom is. Ik moet even bijkomen van het nieuws, maar ben al gauw ook blij. Omdat Lars en Judy het niet breed hebben, koop ik allemaal leuke babyspullen en maak plannen om binnenkort naar hen toe te vliegen. Ik word oma! Vier maanden later. Ik word gebeld door Rick, mijn jongste zoon, die ook op Curaçao woont. ‘Mam, Lars is ziek.’ Hij zit met zijn broer in het ziekenhuis. Lars is duizelig en spuugt bloed. Vast een maagzweer, denk ik. Ik maak me geen grote zorgen. Maar de volgende ochtend word ik om half zeven ’s ochtends opnieuw gebeld door Rick: ‘Mam, het is niet goed. Lars heeft kanker.’ Kort legt hij uit wat de artsen hebben ontdekt: Lars heeft een zeldzaam agressieve vorm van teelbalkanker. Tumoren ter grootte van golfballen zitten door heel zijn lichaam, in zijn longen, lever, buik en hoofd. Ik gil en krijs en weet niet waar ik het zoeken moet. Ik wil maar één ding: naar mijn zoon toe. Twee dagen later zit ik, midden in de lockdown, samen met mijn andere twee kinderen in het vliegtuig. De reis van tien uur duurt een eeuwigheid. Inmiddels weten we dat als de tumoren in Lars zijn hoofd knappen, hij meteen zal overlijden. Van de radioloog, die ik toevallig ken omdat ik zelf ook tien jaar op Curaçao heb gewoond, hoor ik dat ze nog nooit zo veel kanker in zo’n jong persoon heeft gezien. We zitten in een complete nachtmerrie.”

Extra bijzonder

“Inmiddels is het najaar 2022. Ik woon samen met Lars, Judy en hun dochtertje Mia van veertien maanden in mijn appartement van zestig vierkante meter in Hoogeveen in Drenthe. Het gaat inmiddels redelijk goed met Lars, al blijven de zorgen. De oncoloog in Curaçao heeft fantastisch werk verricht, hij heeft echt zijn leven gered. Lars is geopereerd en heeft de allerzwaarste chemo gehad die mogelijk was. Vooral van zijn laatste kuur was hij ontzettend ziek, maar de kanker reageerde er godzijdank heel goed op. Doordat Lars een hormonale kanker heeft, heeft hij een grote kans op overleven. Hij voelt zich nu goed, zijn bloedwaarden zijn goed, maar hij heeft nog een lange weg te gaan. Ruim twee maanden na Lars’ diagnose werd Mia op Curaçao geboren. Lars zat midden in het chemotraject. Na zes weken fulltime aan zijn bed te hebben gezeten, was ik weer even in Nederland. Toen ik hoorde dat mijn kleindochter er was, ben ik direct weer op het vliegtuig gestapt. Ik vond haar meteen de allermooiste en allerliefste baby. Haar geboorte was een groot lichtpunt in die zware tijd. Ze is extra bijzonder omdat de kans heel klein is dat Lars nog kinderen kan krijgen. Drie maanden geleden verhuisden Lars en Mia naar Nederland. Judy volgde later, want zij moest nog een visum regelen in Suriname, het land waar ze vandaan komt. Het gezin wilde sowieso naar Nederland verhuizen vanwege de economische situatie op Curaçao die nu erg slecht is, maar ook met het oog op het medische traject dat Lars nu ingaat – hij krijgt waarschijnlijk nog een long- en buikoperatie – is hij hier beter af. Natuurlijk is het behelpen met zijn allen op zestig vierkante meter, maar het mooie is dat ik Mia nu wel van heel dichtbij meemaak. Ze is mijn alles, ik ben stapeldol op haar. Ik geniet van met haar wandelen en fietsen, ze zorgt voor zoveel energie en plezier in deze moeilijke tijd. Voor Lars betekent zijn dochter zijn drive om beter te worden, hij wil haar zien opgroeien. De zwangerschap was niet gepland, maar Mia is echt een geschenk uit de hemel.”