Hélène (40) werd verliefd via Second Love: “Zijn vrouw weet van niets, al heeft ze wel een vermoeden”

“Vooraf had ik het zo simpel bedacht: ik zou op zoek gaan naar een minnaar. Iemand met wie ik slechts het bed deelde en hooguit een avond op stap ging, maar waardoor ik niet weer vast zou zitten in een relatie. Onder geen beding wilde ik me na negentien jaar huwelijk weer binden en ik wilde al helemaal niet mijn kinderen confronteren met een nieuwe man. Voor Tijn en Lot kwam de mededeling dat mama en papa gingen scheiden onverwacht en ze waren de eerste weken ontroostbaar. Als ze bij me waren, nam ik ze in mijn armen, streelde ik urenlang hun haren en beloofde ze dat we allemaal weer gelukkig zouden worden. Het brak mijn hart hen zo verdrietig te zien. Ik had gefaald als moeder, voelde me intens schuldig dat Pieter en ik hen deze pijn niet hadden bespaard. Ik zou nu hun baken worden. We hadden sowieso allemaal behoefte aan rust en een nieuwe invulling van ons leven als ouders, zonder elkaar.

Maar hoe moeilijk ik het verdriet van mijn kinderen ook vond, ik verheugde me er wel op mijn eigen leven op te pakken. Sinds ik op mijn achttiende het huis uit was gegaan om te verloven en trouwen, had ik geen nacht meer alleen geslapen. Het vrijgezellenleven lonkte. De kinderen gingen om de week een weekend naar hun vader, dus ik kon dan uitstapjes maken, avonden doorhalen met vriendinnen en ongegeneerd flirten met leuke mannen.

Alleen, dat viel nog best tegen. Mijn vriendinnen wilden best een keer eten of naar de film, maar hadden hun eigen gezinnen en drukke levens. Dan was een weekend in je uppie erg lang. Ik miste aanspraak en intimiteit. En het klinkt misschien plat, maar ik verlangde enorm naar sex. Pieter en ik sliepen al jaren met de ruggen naar elkaar toe en na die liefdeloze jaren wilde ik dolgraag weer eens intiem zijn met een man. Ik ben dol op zoenen, iets wat Pieter nooit echt wilde. Nu, als single vrouw, kon ik op zoek gaan naar mijn eigen seksualiteit. Ik verlangde naar Bouquetreeks-achtige hartstocht, naar hete vrijpartijen en passie, zonder die befaamde vuile sokken en discussies over tandpastadopjes.”

Smoezelige types

“Op de radio werd vaak reclame gemaakt voor een vreemdgangerssite: ‘Allebei gelukkig getrouwd, maar wel zin in sex met een ander?’ Toen ik nog samen met Pieter was, vond ik dat verwerpelijke teksten. Hoe gelukkig getrouwd ben je, als je vreemd wilt gaan? Nu leek het me ideaal. Bij een getrouwde man hoefde ik niet bang te zijn om voor de bijl te gaan. Ik vind het bepalen van grenzen in relaties lastig, ben een echte pleaser. Het voelde veilig dat er een natuurlijke grens was tussen mij en een eventuele minnaar. Een getrouwde man zou mij immers niet kunnen claimen. En ik praatte mijn schuldgevoel naar de echtgenote van een potentiële minnaar goed door de bijna zakelijke manier waarop het contact werd gelegd. De mannen die zich aanboden op zo’n site waren actief op zoek naar een slippertje en hadden daar blijkbaar hun redenen voor. Het was niet zo dat ik de aanstichter zou zijn van het stukmaken van een goed huwelijk.

Ik besloot eerst een gratis lidmaatschap aan te gaan, waardoor ik kon rondkijken op de site. Ik kon zelf geen kennismakingsverzoeken sturen, maar wel berichten ontvangen. Het was doodeng om daadwerkelijk een profiel aan te maken. Om mezelf te omschrijven en mijn wensen kenbaar te maken. Puur sex vond ik veel te plat, maar ik snapte ook wel dat mannen zich op zo’n site niet inschrijven voor een gezellig kopje thee.

Toch ging het makkelijker dan ik dacht. Ik zocht een leuke vakantiefoto uit waarop ik achter een zonnebril en petje verscholen ging en gaf mezelf een andere voornaam. Verder besloot ik zo eerlijk mogelijk te zijn over mijn intenties: samen eten, praten en als het klikte meer.

Daarna kon het grote verleidingsspel beginnen. Ik scrolde door pagina’s met foto’s. Ik zag smoezelige types, mannen die poseerden met hun auto of met gevangen vissen en zelfs kerels die hun geslacht toonden. Maar er kwamen ook leuke ‘huisvaders’ voorbij. Even was ik nog bang dat ik de buurman tegen zou komen of vaders van school, maar ik zag geen bekenden.”

“Na al die liefdeloze jaren wilde ik dolgraag weer eens intiem zijn met een man”

Afgewezen in bed

“Vincent was een van de eerste ‘normale’ mannen die reageerde op mijn profiel. Hij had vriendelijke ogen en blonde krullen. Hij complimenteerde mij met mijn zomerse uitstraling en ging in op mijn tekst waarin ik schreef dat ik nog een groentje was op dategebied. Hij bood aan mij wegwijs te maken. Voor ik het wist, zaten we de hele avond te chatten. Vincent vertelde over zijn situatie. Hij had twee bijna volwassen zoons, was al jaren ongelukkig getrouwd en een notoire vreemdganger. Het was zijn manier het huwelijk draaglijk te houden, zo redeneerde hij. Zijn vrouw wees hem af in bed en had hem ooit toevertrouwd dat als hij een paar keer per jaar vreemdging, zij het oké vond – mits hij het discreet aanpakte.

Scheiden was geen optie. Toen hij zes was, gingen zijn eigen ouders uit elkaar en hij had dat als kind afschuwelijk gevonden. Hij had zichzelf voorgenomen zijn zoons nooit op te zadelen met dezelfde pijn. Ook al betekende het dat hij daardoor een liefdeloos huwelijk in stand hield én er andere vrouwen op nahield. Met zijn gezin woonde Vincent in het noorden van het land, maar hij werkte honderdvijftig kilometer verderop en bezat een pied-à-terre waar hij van maandag tot donderdag verbleef. Dat gaf hem ruimte voor een openlijke bij-relatie.

Tijdens ons eerste afspraakje hadden we meteen een klik. Ik vond Vincent fysiek en lichamelijk aantrekkelijk, maar ook heel geestig. Voorafgaand aan de date voelde het alsof ik voor een wortelkanaalbehandeling op moest, eenmaal aan tafel in het restaurant had ik nergens meer last van. Ook al was het doel van de afspraak duidelijk – namelijk: aftasten of we ooit met elkaar het bed wilden delen – het hing niet de hele avond in de lucht. We hebben vooral vreselijk gelachen. We hoefden totaal niet aan elkaar te wennen; als ik een grapje maakte, lachte hij al voordat ik uitgesproken was.

Die avond hebben we zeker een halfuur op de parkeerplaats staan zoenen. Alleen dat al. Zo intens, dat had ik in al die jaren met Pieter nooit gedaan. De dagen erna stuurden we elkaar berichtjes. Daarvoor moest ik eerst Kik Messenger downloaden, een app-programma waarmee Vincent mij ongezien de hele dag door kon appen en bellen. Op die manier viel het zijn vrouw niet op als hij hele nachten online was.

De donderdag erna spraken we weer met elkaar af en belandden we in zijn bed. Ook het vrijen was onvoorstelbaar fijn. Pure lust, gevoed door een diep verlangen naar elkaar, maar ook met gevoel. Hij was de eerste man bij wie ik spontaan een orgasme kreeg. Eerst dacht ik nog dat het kwam door de nieuwigheid en de ontlading, maar inmiddels weet ik: we zijn een match, op alle fronten.

Na twee weken verwijderde ik mijn profiel van de site. Ik had inmiddels wel dertig reacties van vreemdgangers, maar ik had helemaal geen behoefte meer aan anderen. Ik was bezeten van Vincent. Hij was geen seconde uit mijn gedachten. We zagen elkaar als mijn kinderen doordeweeks bij mijn ex aten, maar als ze op school zaten, wipte hij ook nog langs. Elke dag hadden we contact. Vincent werd steeds onvoorzichtiger. Hij stuurde ook in het weekend berichten en belde stiekem als hij boodschappen deed. We leken wel twee verliefde pubers bij wie de hormonen door het lijf gierden.”

“Ik verlangde naar boeketreekshartstocht, zonder vuile sokken en discussies over tandpastadopjes”

Genadeklap

“Voor Vincent was ik de derde vrouw met wie hij een langdurige affaire aanknoopte, maar de eerste van wie hij ging houden. Verliefd worden was nooit zijn bedoeling, maar zeker ook niet die van mij. Ik wilde juist mijn kinderen beschermen. Hen de ruimte geven en voorkomen dat zij in een loyaliteitsconflict zouden terechtkomen. Maar ik kon mijn verliefdheid voor Vincent en het enorme verlangen naar hem niet meer stoppen.

We zijn nu zeven maanden verder en er is geen houden meer aan. Op de dagen dat mijn kinderen bij hun vader zijn, slaapt Vincent bij mij. En eerlijk gezegd: als zij wel thuis zijn, is hij er ook, alleen blijft hij niet logeren. Inmiddels kent hij mijn kinderen dus ook. Het was hen allang opgevallen dat mama bijzonder vaak op haar telefoon zat. Vooral mijn elfjarige dochter begon vragen te stellen en ik kon niet meer wegkomen met ‘een spelletje Candy Crush.’

Uiteindelijk heb ik Vincent uitgenodigd om een keer pannenkoeken te komen eten. Ik wist dat ik daarmee de grens over ging, want ik moest tegen mijn kinderen liegen. Ik kon moeilijk zeggen dat hij getrouwd was. Dat zou ook linea recta bij mijn ex terechtkomen, die het tegen me zou gebruiken bij de kinderen. Pieter wil het liefst co-ouderschap. Ik heb dat tot nu toe weten tegen te houden, omdat ik dat te ingrijpend vind, maar hij zou deze ‘ongezonde relatie’ van mij gebruiken om dat aan te vechten. Voorlopig houden we het erop dat Vincent in scheiding ligt. Dat is deels waar, want Vincent wil – ondanks zijn jeugdtrauma – nu toch graag scheiden. Zijn jongens zijn op een leeftijd dat ze wel tegen een stootje kunnen en hij wil niets liever dan met mij verder. Stoppen met zijn dubbelleven, de leugens en de rare constructies.

Het enige probleem is dat hij thuis dit nieuws nog moet brengen. Zijn vrouw weet van niets, net als zijn zoons, al vermoedt zijn vrouw wel iets. Ze heeft hem al een paar keer ‘stiekem telefoongedrag’ verweten en hem betrapt toen hij met mij belde en net deed alsof ik een mannelijke collega was. Vincent vindt het vreselijk zijn gezin pijn te doen en stelt de genadeklap nog even uit. Ik snap dat goed. Ook ik weet niet wat me overkomt. Verliefd zijn is fijn, maar ook stressvol. Ik krijg vaak geen hap naar binnen door alle wirwar aan emoties en ben al twaalf kilo afgevallen. De twee vriendinnen aan wie ik het verteld heb, proberen me te waarschuwen. Zeggen dat ik op mijn hoede moet zijn en mezelf niet moet laten kwetsen. Een van hen verdenkt Vincent er zelfs van dat hij toch niet bij zij vrouw weggaat, ik ben immers al zijn derde liefje. Ik snap hun bezorgdheid en deel die ook. Ook ik vrees een hoop ellende – de toekomst zal niet makkelijk worden. Ik weet alleen dat dit echte liefde is, die ik niet zomaar kan en mag laten gaan.”

De namen in dit interview zijn om privacyredenen gefingeerd.