Marije (39) is getrouwd en werd verliefd op haar beste vriendin: “Het is niet traditioneel, maar voor ons werkt dit”

“Hugo en ik zijn al zeventien jaar samen. Onze relatie kabbelde. We hadden het goed met onze dochters, maar het dagelijks leven denderde door en ondertussen raakten we elkaar een beetje kwijt. Vooral toen ik chronisch ziek werd. Ik werd gediagnosticeerd met een bindweefselaandoening en neurologische problemen en kwam in een rolstoel terecht. Ik moest mijn werk als zelfstandig fotograaf en medewerker in de kinderopvang gedag zeggen. Ik wilde Hugo niet met mijn zorgen belasten en vond een luisterend oor bij mijn beste vriendin Marieke. Zij had net een pittige scheiding achter de rug waarin ik er ook voor haar was geweest, we waren heel close geworden. Misschien wel een beetje te close, want op een bepaald moment vertelde ze huilend: ‘Ik wil niet tussen jou en Hugo komen, maar ik ben verliefd op je geworden.’ Toen ze dat zei, wist ik meteen wat ik had gevoeld de laatste tijd: vlinders.

Verliefd op mijn beste vriendin

Dat ik ook op vrouwen kon vallen, was geen verrassing. Ik was vroeger weleens verliefd geweest op een meisje, maar nu was ik al zo lang met Hugo. Hugo en ik zijn altijd open tegen elkaar. Ik wilde niet geheimhouden wat er aan de hand was. Al vond ik het doodeng, omdat ik bang was dat hij zou willen dat ik tussen hen koos. Gelukkig reageerde hij anders. Hij wilde er graag met mij en met Marieke over praten om te bespreken hoe we met deze situatie om moesten gaan. Ik was blij met zijn flexibiliteit, want ik ben gek op Hugo, mijn liefde voor Marieke verandert daar niks aan. De conclusie van ons gesprek was dat deze situatie er nu eenmaal was en dat we er allemaal voor openstonden om die een plek in ons leven te geven. Hugo en ik besloten onze relatie te ‘openen’, wat betekent dat er ook ruimte is voor anderen naast ons huwelijk. Praktisch spraken we af dat ik ongeveer de helft van de week bij Hugo en onze dochters zou doorbrengen en dat ik de andere helft bij Marieke – en soms ook haar kinderen – zou zijn. Voor de duidelijkheid: ik heb een relatie met Marieke en met Hugo. Zij hebben een relatie die zich niet in een bestaande term laat uitdrukken. Een heel hechte vriendschap komt het dichtst in de buurt, maar geen seksuele band. Soms zijn we bij elkaar met onze beide gezinnen, soms ben ik alleen met Marieke of met Hugo. Onze vuurdoop was de vakantie die al gepland stond naar Frankrijk met alle kinderen erbij. Toen hebben we ook aan hen verteld hoe het zat en wat onze plannen waren. Het was voor onze oudste niet makkelijk. Ze ging net naar de brugklas, had een moeder die ziek was en ook nog eens besloot om de helft van de tijd ergens anders te gaan wonen. Ik heb geprobeerd er zo veel mogelijk met haar over te praten, maar weet wel dat ze er een knauw door heeft gekregen. De andere kinderen hadden er minder moeite mee. De kinderen van Marieke moesten vooral wennen aan het feit dat hun moeder ineens een vriendin had.

Eerlijk tegen de omgeving

We zijn nu drieënhalf jaar verder en ik heb het gevoel dat iedereen zijn draai heeft gevonden. Natuurlijk heb ik weleens gedacht: waar ben ik aan begonnen? Vooral als het bijvoorbeeld met één van de twee even niet lekker gaat en ik toch naar het andere huis verkas. Soms is het ook schakelen. Dan heb ik net een paar dagen doorgebracht met mijn gezin en ben ik opeens weer bij Marieke, vaak ook met haar kinderen erbij. Heel af en toe is er jaloezie. Als ik bijvoorbeeld quality time heb met Marieke terwijl Hugo en ik te weinig dingen samendoen. En tijd in mijn eentje? Die heb ik dan weer bijna niet.

Tegenover onze omgeving zijn we al snel eerlijk uitgekomen voor onze liefde. Niemand leek er problemen mee te hebben, al maakten mijn ouders zich wel zorgen om de kinderen. Inmiddels zijn die zorgen ook minder. Het is geen geheim dat ik met Hugo en Marieke een relatie heb, ik ben er altijd open over. Als we met z’n zevenen zijn, zie je soms mensen denken: hoe zit dit? We hadden bijvoorbeeld een tijdje een seizoensplek op een camping. Dan kwam Marieke een paar nachten en Hugo daarna. De campinggasten zagen me met allebei knuffelen. Soms durfden ze te vragen hoe de vork in de steel zat, vaak ook niet. Mijn antwoord: traditioneel is het niet, maar voor ons werkt het.”