Ninouk kreeg weer gevoelens voor haar jeugdliefde: “Mijn man zei: ‘Ga het maar uitvinden met hem’”

“Uit het niets kreeg ik zes jaar geleden via social media een berichtje van Mark, een van mijn jeugdliefdes. Hij was ernstig ziek en wilde mij graag nog een keer zien. Ik had nooit gedacht dat onze ontmoeting zo veel teweeg zou brengen. Hij was helemaal niet mijn type en nota bene ook nog terminaal ziek. Toch was ik totaal van de kaart, ik voelde een verliefdheid die ik niet begreep. Ik was toch blij met Marnix en mijn gezin? Mijn geheime gevoelens knaagden aan me en ik besloot mijn twijfels met Marnix te delen. Hij schrok niet eens, maar zei: ‘Ga het maar uitvinden. Ik heb zo veel vertrouwen in ons, dit komt wel goed.’ Hij was op dat moment nog heel ontspannen en dacht niet dat ik vreemd zou gaan of dat het contact met deze man een bedreiging voor onze relatie zou zijn.”

Gevoelens voor jeugdliefde

“Maar in plaats van dat mijn gevoelens minder werden, werden ze alleen maar sterker. Ik besloot een gesprek met mijn coach aan te gaan. Hij adviseerde: ‘Volg je hart, gebruik je hoofd én deel alles thuis. Als je dit gevoel niet volgt, dan sluit je een deel van je hart. Als je het stiekem doet, leg je een bom onder jullie relatie.’ Ook al wist ik totaal niet waar het zou eindigen, ik besloot zijn advies op te volgen.

Tijdens een weekendje naar Londen met Marnix legde ik mijn kaarten op tafel: ik vertelde over mijn verliefdheid en over die ene kus die er inmiddels was geweest. Marnix ontplofte eerst en begon daarna onbedaarlijk te huilen. Daarna volgde misschien wel het meest open gesprek dat we ooit hebben gehad. Marnix vroeg me wat ik eigenlijk in hem miste. Ik antwoordde: ‘Je energie, ik mis je al zo lang.’ Hij wist dat ik gelijk had. We waren allebei nog bezig met het opruimen van stukjes uit ons verleden. Hij het verlies van zijn moeder toen hij elf was waardoor hij op een bepaalde manier niet voluit leefde, ik het missen van mijn vader die opeens bij mijn moeder was weggegaan toen ik nog klein was en die ik altijd op een voetstuk had geplaatst. Ik besefte dat ik me bij Mark voelde zoals ik me vroeger bij mijn vader had gevoeld. Een gevoel waar ik erg naar verlangde, zo bleek.”

Loslaten

“We spraken af dat ik Mark af en toe mocht blijven zien, als ik maar eerlijk bleef over mijn gevoel. Het mooiste moment met Mark was misschien wel in het ziekenhuis, toen hij bij lag te komen van zijn narcose na een operatie. Een uur lang hebben we in stilte naast elkaar op bed gelegen. Ik besefte dat ik niet eens zozeer verliefd was op Mark, maar op het gevoel dat ik mezelf kon zijn bij hem. Bij Mark hoefde ik niet zo actief ‘aan’ te staan, zoals ik thuis gewend was.

Na vijf maanden had Marnix er genoeg van en vroeg hij mij of ik alsjeblieft kon stoppen met Mark te zien. Daar stond ik achter. Toen ik aan Mark vertelde dat ik alleen nog maar vriendschap met hem wilde en niet meer, zei hij dat hij dat niet kon en me dan liever helemaal niet meer wilde zien. Ik had er vrede mee. Ook al wilde ik heel graag anders, ik wist dat dat niet aan mij was en dat ik hem los moest laten.

Marnix en ik zijn kort erna getrouwd. Dubbel genoeg hoorde ik later via zijn dochter dat Mark juist op onze trouwdag is overleden. Het raakt me dat ik geen afscheid van hem heb genomen, aan de andere kant is het ook goed zo: hij was degene die mij niet meer wilde zien. Marnix en ik zijn een sterker team dan ooit. Door de periode met Mark ben ik tot de conclusie gekomen dat er voor mij geen ander dan Marnix bestaat en dat ik met hem oud wil worden. Zonder deze reis met Mark was ik misschien niet zo ver geweest. Deze ervaring kan ik nu heel goed gebruiken in mijn werk als trainer en coach voor stellen die soortgelijke gevoelens hebben.”